Remember Me This Way (Completed)

Chapter 5 : Lost Identity

Napalingon si Hanna sa dingding kung saan nakasabit ang old shotgun ng kanyang lolo. It wasn't loaded because she would never keep a loaded gun in the house. But now she looked at it thoughtfully. Linapitan naman ni Hanna kung saan naroroon ang shotgun at kinuha nya iyon.

Sakto namang papalabas si Logan ng banyo nang makita nya si Hanna na hawak-hawak ang shotgun. Nagulat talaga sya pagkakita nito. His gaze moved from the gun up to Hanna's face. Napasandal na lamang sya sa door frame and crossed his arms over his chest.

"Babarilin mo ko?"

"S-syempre hindi noh. Hindi ko nga alam kung papano gumamit ng baril."

"Anyone can use a shotgun. Loaded ba yan?"

Napaiwas naman ng tingin si Hanna sa matalim na mga titig ni Logan sa kanya habang napakagat labi sya bago nya ito nakuhang sagotin.

"Oo, bakit?"

Tipid na ngiti ang iginanti naman ni Logan sa kanya. A rather lopsided grin that changed him into a mischievous little boy.

"Alam kong nagsisinungaling ka"malumanay na sabi ng lalaki. Habang napapansin nya si Hanna na hindi ito diretsong makatingin sa kanya.

"Ni hindi mo nga ako kayang tingnan ng sabihin mo yon. And biting your lip was a difinite giveaway."

Naiirita naman si Hanna sa sinasabi ng lalaki kung kaya isinabit nya muli ang hawak na shotgun sa dingding.

"Siguro Psychologist ka noh"sarkastikong pahayag nya."Parang ang dami mo kasing alam tungkol sa human nature."

"Hindi naman ako mananakit sayo."sabi naman ni Logan. He didn't moved, and his expression as he looked at her was more serious.

"At pano ko yan malalaman?"pangungumpirma ni Hanna sa kanya.

"Dahil kilala ko ang sarili ko. Hindi ko man matandaan ang pangalan ko, or anything else about my life right now. Pero meron akong nalalaman na isang bagay--Hindi ko kayang manakit ng babae--lalo na sa maganda na tulad mo."

Napakunot noo naman si Hanna nang marinig nya ang pambobola ng lalaki sa kanya. Pero bakit feeling nya tumataba ang kanyang puso sa sinabi nito?

"Mas mabuti pang bumalik ka nalang sa kwarto. Halata kasing nag dedeliryo ka."

Napangiti lang naman ang lalaki sa kanya kung kaya napangiti na rin sya. Linapitan nya ito, still careful to shield her scar from him. When she put her arm around him, she felt him flinch as the pain of moving struck him.

"Kaya ka nanghihina ngayon dahil maraming dugo ang nawala sayo."sabi nya."At ang isa pang rason kung bakit gusto kong tumawag ng doctor ay dahil gusto kong madalhan ka ng bedpan."dagdag pa nyang sabi,napahinto na lamang sya sa pagsasalita ng marinig nyang nagmumura na naman ang lalaki.