Chłodniejsze sierpniowe wieczory
Są melancholią wypełnione
Leniwym są końcem lata
Cisza i zimne (już) krawężniki
Choć w powietrzu jeszcze
Błąka się ciepło wakacyjnego słońca
Spokojnej ciszy wtórują
Świerszczy niewidzialne zastępy
Trochę już za lekko ubrani
Rozkoszujemy się na pustej ulicy
Końcem polskiego lata
Chociaż zimne nasze dłonie
Ciało rozgrzane szuka
Równie rozgrzanego ciała
By się spleść mocno
W uścisku gorącym
Na pożegnanie lata.
CZYTASZ
AUTOPSJA
Poetryautopsja 1. «naoczne stwierdzenie czegoś, własna obserwacja» 2. «sekcja zwłok w celu ustalenia przyczyn zgonu» Słownik języka polskiego PWN Praca zajęła 3 miejsce w Turnieju Osobliwym 2020 zorganizowanym przez @BractwoOS Praca bierze udział w Turnie...
