Çocuk bir süre yürüdükten sonra yorulur ve üşümeye başlar bir ara sokağa girip çantasından battaniyeyi çıkartıp üstüne serer ve suyunu içer.
Çocuk içinden "Bazen hayat neden böyle" diye söylenir. Dinlendikten ve biraz ısındıktan sonra yoluna devam eder. Yolda bir köpek görür, köpekte çocuk gibi üzgün ve üşüyordur. Çocuk köpekten korkup biryere saklanır. Fakat çantasındaki yemeğin kokusu köpeği çeker. Çocuğun kalbi deli bir şekilde atar ama köpeğin çocuğa hiçbir zararı yoktur. Köpek, çocuğun önüne geçip oturur, ama çocuk köpekten hala korkuyordur. Köpek çocuğa yaklaşır ve çocuğun çantasını koklar. Çocuk köpeğin ona zarar vermediğini anlayınca korkusu azalır, ardından köpeği sevmeye başlar. Çantasındaki yemek kısıtlı olduğu için köpeğe çok az miktar verebilir. Köpek ayaklanır ve biryere doğru gider, çocuk da köpeğin ardından gider. Köpek çocuğu kulübe gibi bir yere götürür, ve oraya yatıp uyumaya başlar. Çocuk da çantasından battaniyeyi çıkarıp kendisinin ve köpeğin üzerine serer. Oracıkta uyuyuverirler. Sabah olduğunda hava güzel güneşlidir, sokaklar insanlarla coşmuştur. Köpek çocuğu uyandırır ve kafasıyla dışarıyı gösterir. Çocuk kalkar eşyalarını toplar ve gider. Çocuk köpeğin onun arkasından gelmediğini anlar ve köpeği ıslık çalarak çağırır fakat köpek gelmez. Çocuk köpeğin gelmeyeceğini anladıktan sonra yolculuğuna tek başına devam eder...
