အိမ်ကိုပျော်ရွှင်စွာပြန်လာချိန်မှာတော့
"Park jimin!"
သူမအိမ်ထဲကို၀င်တာနဲ့ချက်ချင်းဆိုအိမ်ရှေ့ခန်းမှာအပါးရဲ့ဒေါသအသံနဲ့ခေါ်သံကိုကြားတော့
"ပါးပါးး"
"ဖြန်းးး"
ပါးရဲ့လက်ဖဝါးက သူမရဲ့ပါးပြင်ပေါ် နာကျင်စွာကျရောက်လေသည်
"ပါးပါး"
သူမမျက်ရည်များ ရွာသွန်းပြီး
"သမီးမိုက် အဲ့လောက်ယောက်ကျားရှားလား ကြိုက်စရာ ရှားလို့ ဆိုင်မှာသ ီချင်းဆိုတဲ့အညတရနဲ့ကြိုက်ကတယ်လို့"
"ပါးပါး Taeက သူဘာသာအေးအေးလေးလုပ်စားတာပါ အဟင့်အဟင့်"
"ဟုတ်လားသူဘာသာသူလုပ်စားတယ် အျပိုအအိုမရွေးချူစားနေတာကရော ဘာပြောမလည်း park jimin"
"ပါးပါးအဲ့တာ သူအသံကိုကြိုက်လို့အားပေးကြတာလေ ပါးပါးး"
"ဟုတ်ပါပြီ အရင်က သိပ်ကိုလိမ္မာတဲ့ သမီးလေးက အခု ဘာအဆင့်မှမရှိတဲ့ ကောင်ကြောင့်ပါးပါးကိုပြန်ခံပြောနေပြီးပေါ့"
"မဟုတ်ပါဘူး ပါးပါး အဟင့် အဟင့် အဟင့်"
"မေကြီး မင်းသမီး လုပ်ပုံက ငါရဲ့ ပုံရိပ်ကိုထိခိုက်စေတယ် မင်းထိန်း ပါ "
"ဖေကြီးရယ် သမီးက ခဏတာဆိုးတာပါ"
"ခဏတာဆိုးတာအကြောင်း မဟုတ်ဘူး တဘ၀တာဆိုးမှမင်းကောငါကောရင်ကျိုးမှာ"
"ဖေကြီးရယ် "
ပြောစရာစကားများပြောပြီး အိပ်ပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားတဲ့
သူမရဲ့ဖေ
"မားမား"
"မားမားပြပါအုန်း "
မိခင်ကလက်ဖဝါးနုနုက
သူမရဲ့ပါးပြင်ပေါ်ကို
ထိကိုင်ပြီး
"သမီးပါးပါးကိုစိတ်မခုပါနဲ့သမီးရယ် သမီး သမီးလေးကိုချစ်စိတ်များလွန်းလို့ ဖြစ်တာပါ သမီးရယ်"
"အဟင့်အဟင့်"
"သမီးလေးဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် လုပ်မယ်ဆိုရင်သမီးလေးခံစားချက်အတိုင်း မလုပ်ပါနဲ့သမီးရယ် လို့ဘဲမားမားပြောချင်တယ်"
YOU ARE READING
Hate
Randomjimin🔹🔹ကျွန်မတို့ကွာရှင်းပြီးပြီးဘဲကျွန်မတို့ဘာမှမသက်ဆိုင်တော့ဘူး Tae🔹🔹ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်၊ကိုယ်ကိုအခွင့်ရေးးးးး jimin🔹🔹အခွင့်ရေးဟုလားရှင့်လိုလူမျိုးနဲ့မတန်ဘူးအဲ့အခွင့်အရေးက JungKook 🔹🔹မမသွားရအောင် jimin🔹🔹 ရှင်ပျော်ပျော်ကြီးနေခဲ့ပါ 🌺🌺🌺 ...
