Hoofdstuk 11: Dankje

356 16 4
                                    

POV Chloë

Ik ging naar de persoon toe op het bankje. Ik kwam bij de persoon op het bankje zitten. Gaat alles wel goed met u vroeg ik. De persoon stopten met huilen en keek me aan het was Louis. Louis, gaat alles goed. Waarom huil je vroeg ik. "Het is niets" zei Louis en veegde zijn tranen weg. Oke dan zei ik.

POV Louis

Ik ga niet zeggen tegen Chloë waarom ik huil. "Wil je voetballen?" vroeg Chloë aan me. Ja tuurlijk waarom niet zei ik.

We stonden op het veld en we begonnen te voetballen. Voor een meisje kun je best wel goed voetballen zei ik. "Hahaha, dankje" zei Chloë met een glimlach.

Na een tijdje was ik uitgeput, maar Chloë niet ze liep nog op het veld alsof ze net wakker was en 3 blikjes Redbull op heeft gedronken. "Hahaha is Louis moe" zei Chloë al plagend tegen me. Ik wou nee zeggen, maar ik was echt zo uitgeput dus zei ik ja en ging terug zitten op het bankje aan het voetbalveld.

Na een tijd kwam Chloë bij me op het bankje zitten. "Waarom was je eigenlijk hier?" vroeg Chloë. Ze wouden je zoeken, maar...zei ik. "Maar wat" zei Chloë. Ze wouwen bij elkaar blijven dus ben ik, maar je beginnen te zoeken. Ik ben direct naar het voetbalveld gegaan en wachtte op je. "Dankje" zei Chloë terwijl ze tranen in haar ogen had. Je hoeft niet verdrietig te zijn. Je hebt niemand nodig je bent sterk zei ik. Chloë glimlachte even, maar die ging meteen ook weg. Ze ging met haar handen in haar zaken en pakte denk ik een sigaret. Wat ga je echt nog blijven roken zei ik schokkend. "Nee ik ga mijn pakje sigaretten in de vuilbak doen, ik ben sterk" zei Chloë met een glimlach.

Chloë kwam terug en ik zei dat ik trots op haar was. "Dacht Babs dat maar ook" zei Chloë verdrietig. Denk toch niet aan Babs denk aan de mensen die wel om je geven zei ik om haar te troosten. "De enigste die nu momenteel nog om mij geeft ben jij. Je bent de enige die nu bij me is. Jij bent degene die mij nu steunt." zei Chloë. "Maar je zult net zoals Babs mij in de steek laten". Nooit zei ik. "Jawel hoor." zei Chloë. Nee... Ik hou van je zei ik. "Je houdt van me" zei Chloë verbaasd. Ja zei ik weer.

"We zijn vrienden dat weet je toch?" vroeg Chloë. Ja ik weet dat, maar ik wil meer dan dat zijn ik wil je vriendje zijn. Ik wil je vriendje zijn omdat ik dan weet dat je veilig bent bij me. Zodat ik weet dat je alleen van mij bent en niet met iemand anders samen gaat zijn. Ik hou echt van je vanaf het begin dat ik je irriteerde tot heel mijn leven lang zal ik van je blijven houden...

New schoolWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu