' D

' D #1

yeni kiracıların üç kişilik aileden oluşmasını beklerken, ummadığım bir şey olup iki tane taş gibi çocuk yerleşmişti.
Tabii bende Deniz'sem bu taşları kaçırmayacaktım.

∞

kiracılarımız, babamın beş yıl önce ölen Babaannemden miras kalan tek katlı, bahçeli evinden ayrılmıştı.

Babam bana evin camına 'kiralık' yazan kağıdı yerleştirmemi söyleyeli bir ay olmuştu.

Bir aydır hiçbir insan gelip bakmamıştı. Bu da bizi daha da dara sokuyordu.

" Zeyneep ! "

Babam anneme heycanla sesleniyordu. Annem babamın bağıran sesini duyunca karıştırdığı çorbanın kaşığını hızlıca bırakıp kapıya koştu.

"Efendim ?"

Babam gülümseyerek kapının karşısındaki gençleri gösterdi.

"Yeni kiracılarımız bu genç adamlar."

Annem ilk bi şaşırdı dile kolay bir aydır kimse gelmemişti çünkü.

"Aa, beyler. Lütfen gelin." dedi ısrarcı bir sesle.

Kapıda duran iki genç mütevazı olup ilk teşekkür edip kabul etmediler.
O sırada ben de kapıda duranları görmek için ölüyorum.
Şöyle kenardan bakmam yere düşmem için yeterli olmuştu.
Allah'ımm bunlar ne böylee ! Sana sadece yakışıklı olsun dedim! Taş, kibar, mütevazı, yakışıklının x2 si olsun demedim ki!
iki taneydiler.
Biri gülümsüyordu anneme. İlk bi yadırgadım. Acaba gay'ler mi diye ama neyse ki öyle durmuyorlardı.

Gülümserken çıkan çukurunun içine kendime mezar yapmak istedim. Yemyeşil gözleri vardı zaten ben de mavi olsun istemiyordum ki. Yapılıydı, kaslıydı.
Diğeri ise şımarık, habire gülücükler atan herifin tekiydi ama şöyle bir söz vardır, Yiğidi öldür, hakkını yeme.
Son derece yakışıklıydı o da.
kahverengi gözleri vardı, esmerdi. ama önüne gelen simsiyah saçlarını arkaya atarken ondan soğumam üç dakikamı bile almadı.

"Lütfen ama yemek yiyin içeri gelin de. Hem acıkmışsınızdır da."
Afferim anneme az daha ısrar et. Görelim, öğrenelim şu yakışıklıları.
"Peki. Sizi mi kıracağız ? Dimi Kutay ?"
Kahve gözlü olanın ismi Kutay'mış.
"Evet Evren'cim."
Annem de içeriyi göstererek içeriyi gösterdi.
Ben de hemen koridorda belirdim. Yüzüme sahte mi sahte bir gülümseme yerleştirip onlara baktım.
Onlar bana 'kim bu' der gibi baktı. Ben ise ;
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk, ufaklık." dedi Kutay olan. Ne gıcık bir herifti bu ya !?
"Hoşbulduk."
Hemen odama koşup en yakın arkadaşım Yağmur'u aradım.

"Efendim Deniz ?"
Hemen heycanla yeni kiracılarımızdan bahsetmeye başladım.
"Yağmur, bizim eve yeni kiracılar geldi."
"E, ne güzel kanka ne olmuş ?"
aynaya bakarak surat astım.
"Ama kanka bunlar feci yakışıklı !"
"Ne !? Ohaa ! kanka hemen size geliyorum!"
Kocaman bi kahkaha attım. Sonra Yağmur'a cevap verdim.
"Kanka dur gelme. Ya da gel. Yemek yiyeceğiz şimdi ama koşsan iyi olur. Başlamışlardır bile."
"Tamam iki dakikaya geliyorum."
"Tamam hadi baay."
Telefonu hızlıca kapatıp içeri gittim.
Bizimkiler masaya kurulmuş babamla kiraladıkları ev ile alakalı konuşuyordu.
"Anne!"
"Efendim ?"
"Yağmur da yemeye gelecekmiş."
Annem gülümseyip 'tamam' dedikten sonra ben babamların yanına döndüm.
"Bu da kızım Deniz."
"A, öyle mi ? Ben de Kutay."
ona sıkıcı bakışlar atıp elimi uzattım. Güçlü eli, küçücük elimi sıktığında damarlarımın kan götürmediğini ve kan kaybından öleceğimi sandım.
"Memnun oldum."
"Ben de." diye cevap verdim sıkıntıyla.
"Ben de Evren."
ona daha sıcak bakışlar atıp 'memnun oldum' dedim.
"Aylığı 1.500 Tl ama siz üniversite öğrencisi olduğunuz için 500 lira düşürdüm gençler." dedi babam samimiyetle.
Babam hep öğrencilere karşı sevgi besleyen bir adamdı. Hallerinden anlar ve yardım ederdi. Hatta bana test kitabı almak için girdiği KitapEvin'de parası yetmedi diye istediği testi alamayan çocuğa bile testini o almıştı.
O derece yani.
Ben nerede kaldı bu Yağmur diye düşünürken kapı zili çaldı.
"Ben bakarım."
Hemen kapıya koştum.
"Deniz!"
"Yağmur!"
Yağmur mavi gözlü, siyah saçlı, zayıf ama hep kendini kilolu bulan bi kızdı.
Ben ise pasaklı biriydim. Hep gözü renkli olanların güzel olduğu söylenirdi ama olunmayacağının örneği bendim.
Hayır ben de renkli gözlüyüm o farklı ama benimkiler daha farklı. Yeşil değilde, Çam yeşili gibi.
"Nerdeler ?" dedi meraklı bir şekilde.
"İçerde. Masaya oturdular."
Ayakkabılarını hemen çıkarıp heycanla girdi içeri.
Anneme hızlı bir selam verip masaya oturdu.
Ne salak bi kızdı bu ya ...
"Hoşgeldin Yağmur kızım."
"Hoşbuldum, Sami Amcacım."
"Sami Amca, Bunlar kim?"
"Yeni kiracılarımız kızım."
Ne de rolcü birşeydi bu ya ŞQMRQLRĞLQĞLEÜQÖ
"hmm maşallah taş gibiler."
Ona ters bakışlar attım ama o ciddiye almayıp daha çok büyülttü kahkahalarını. İkiside duramayıp dudaklarını bastırıyordu ama dayanamayıp onlar da güldü.
"Ben Evren."
HAYIIIRRR! YAĞMUR HERKESİ VE HERŞEYİ  HATTA ŞURDA DURAN KUTAY'I BİLE ALABİLİRSİN AMA EVREN ASLAA!
"Ben de Yağmur. Memnun oldum. Bu arada şaka yaptım."
"Belli."