Prolog

10 1 0
                                    


Kolejny raz obudził się zalany potem.
Kolejny raz czuje łzy pod powiekami.
Kolejny raz czuje niepokoju.
Kolejny raz chce krzyczeć,ale nie może.
Kolejny raz boi się przyznać.
Kolejny raz boi się że go stracił.
Boi się że on o nim zapomni.
Boi się i nie chce by on o nim zapomniał.
Nie chce zapomnieć tego uroczego uśmiechu i tych uroczych oczu.
Boi się ze on po wyjeździe o nim zapomniał.
Boi się że dla niego była to tylko chwila.

Bo dla Jisunga był to początek czegoś wielkiego.. i wiedział że nie podda się i znów ujrzy te czekoladowe oczy Minho.




~ Chłopcy siedzieli nad rzeką,było to ich miejsce. Wiedzieli że jest to ich ostatnie spotkanie,łzy które spływały po ich policzkach bolały,bolało to że chłopaka którego Jisung tak bardzo kochał wyjeżdża. Jisung wiedział że zrobi wszystko żeby go jeszcze zobaczyć.

- Nie zopomnisz o mnie prawda?-zapytał ledwo słyszalne Jisung, miał tak zachrypnięty głos że ledno sam go poznał.
-Głupi jesteś Jisungine?-zapytał drugi chłopak
Han spojrzał na niego nie rozumiejąc jego słów.
-Emm-mruknął Jisung
-Nie zapomnę o tobie, nigdy. Wrócę do ciebie moja wiewiórko.-odparł Minho z smutnym uśmiechem

Chłopcy siedzieli zapatrzeni w swoje oczy,dlaczego młody Han zobaczył w nich całą galaktykę, z każda sekunda widział że ich nie zapomni, że będzie to jedyne spojrzenie które wywołuje w nim tyle emocji. Wiedział że Lee nie odwzajemnia jego uczuć,a on przecież ich nie wyzna ,boi się.

W pewnym momencie zaczął dzwonić telefon Lino,obaj spojrzeli na wyświetlacz gdzie ukazał się numer rodzicielki starszego. Z westchnieniem odebrał
-Dobrze mamo
-Mchhh tak już wracam
-Dobrze
-Pa

A Jisung już po tej jakże krótkiej wymienianie słów wiedział że jeglo świat się załamał.
Lee wziął Hana za rękę i szli, szli w ciszy żaden z nich nie widział co może powiedzieć w takiej sytuacji. Oboje wiedzieli że Minho wyjedzie, i już się nie spotkają, Jisung wiedział że miłość która obdarzył chłopaka nie zniknie..
A Minho , Minho zerkał na opuchniętą od płaczu twarz,patrzył na oczy chłopaka które zawsze wyrażały tyle radość,na nosek który tak słodko marszył , na lekko rudawe włosy którymi tak często się bawił i na usta które tak bardzo chciał pocałować,chciał znów poczuć ich smak chciał znów żeby te miękkie i delikatne usta młodszego znów oddały jego pocałunek,żeby tym razem Jisung o tym nie zapomniał..

Chwile później chłopcy znaleźli się pod domem sprzedanym już domem Minho, widzieli rodzicielkę Minho która siedź już w samochodzie i patrzy na nich z bólem. Ale wszyscy widzieli że Państwo Lee musi wyjechać a ci syn razem z nimi.

Starszy spojrzał w oczy z których ściekały po mału łzy, tak bardzo nie chciał opuszczać SWOJEJ wiewiórki, ale obiecał sobie że zobaczy ja jeszcze,że zrobi wszystko żeby ja zobaczyć.

Widzieli że to ten moment,moment w którym maja się rozstać. Żaden z nich nie wiedział co maże powiedzieć lecz Minho nabrał odwagi przysunął się do chłopaka, który patrzył na niego w szoku przecież nie zawsze maja taka bliskość. Starszy złapał za jego policzki,kciukiem zetarł łzy które tam spoczywały. Przysunął się tak że Han czuł jego oddech na swoich ustach.

-Tym razem tym nie zapomnij-szepnął w usta chłopaka

Już po chwili nie było między nimi odstępu,już po chwili ich usta się stykały w motylim pocałunku. Jisung nie widział co się dzieje, nie potrafił sobie tego realnie wytłumaczyć co miały znaczyć słowa starszego,ale teraz się to nie liczyło cała swoją uwagę skupił w oddawaniu wszystkich muśnięć ich ust.
Kiedy zabrakło im powietrza oderwali się od siebie, Minho spojrzał w oczy chłopaka który wydawał się taki szczęśliwy,tak pełny nadziei.

-Nie zapomnij o tym Jisungine- jeszcze raz musnął usta młodszego i odszedł, odszedł z takim bólem, zostawił zdezorientowanego Jisunga na środku ulicy który po chwili patrzył na tył odjeżdżającego samochodu.

-Nie zapomnę- obiecał po cichu Jisung i delikatnie przejechał opuszkami placów po swoich ustach,gdzie jeszcze chwile temu były te starszego chłopaka.


________________________________
Okej wiec mamy prolog dajcie znać czy wam się podoba bo nie wiem czy kontynuować..

Buziaki i miłego dnia/wieczoru/nocy skarby❤️🐼

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Jun 23, 2020 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

~~rain~~Minsung Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz