LOVEʸᵒⁿᵍʸᵉᵒⁿ

-giriş-

"hey"
Dizleri kan içindeki çocuğa döndüğünde gözlerini kapatip konuşmaya başladı

"Yoongi dizlerin uf olmuş"
Acı çekercesine söyledikleriyle minik adam oflayarak kızın küçük parmaklarini yakaladı

"Acımıyor ki. Hiihh sana bizi ebelemeye geliyor hadi kalk"

Heycanlıca kafa salladıktan sonra,beyazın griye dönüştüğü eteğini tutarak tozlu yerden kalktı ve  yoongi ile koşmaya başladı.

İkiside bir duvarın arkasına geçtiğinde nefes nefese kalmışlardı "nayeon" arkasında duran yoongi'nin normal ses tonuyla konuşması küçük kızı kızgınca ona döndürdü

"Hişt ebelenecegiz şimdi"
Küçük kızın ona kizmasiyla ayağını duvara geçirdi, "annemler konuşurken duydum,yanında mutlu olduğun insana aşık olurmuşsun..." Açılan konuyla duvarın dışına çıkardığı kafasını içeri sokup yoongiye döndü,merak etmisti.

"Yani bende sana aşığım!"

2021
"Yoongi"
Önünde yürüyen yoongi'nin omzuna yavaşça koyduğu eli ondan tiksinirmişçesine iktirildiginde,kulaklıkların çıkarmış öfkeyle ona bakan yoongiye döndürdü gözlerini

"Bana dokunma nayeon sinirlerimi bozuyorsun"
Gözlerinin bu soğuk havada yavaş yavaş dolmaya başlamasıyla arkasına dönüp sırf yoongiye yetişebilmek için giydiği ince hirkayla gözlerini sildi,önemli bir şey söylemek için buraya kadar gelmişti halbuki"ağlamalarından bıktım nayeon"

Yanında uzaklaşan ayak sesleriyle önünde yürüyen bedene döndü "insan yanında mutsuz olduğu birine aşık olabilirmiydi yoongi..." Ağrıyan omuzlarına taktığı ağır canta ve her zerresine ilmek ilmek işleyen soğuk havayı umursamadan ilerlemeye başladı.

Yoongi ile nayeon ilk doğdukları andan beri beraberlerdi ve birlikte yaşlanma sözleri vardı tâki liseye geçene kadar yoonginin şu anda bir sevgilisi ve geniş bir çevresi vardi, nayeon'nun ise bir tane arkadaşı ve ailesinin mezarı vardı.

Yoongi artık nayeonu istemiyordu

Nayeon ise yoongiyi hayatındaki tek hatırası olarak görüyordu

im nayeon~min yoongi

✨
✨

bu hikaye baya ağlamaklı olacak gibi ama hadi hayırlısı