Ömrümde ki en büyük devrimdir ,
seni sevmek.
Ömrüme emanettir,
seni mutlu etmek.
Yaşamak sevincimdir,
Ellerinin ellerime değişi.
Yaşamına emanettir,
Adabıyla yüceltmek seni,
Dilime dolanan en güzel söz olsa gerek,
Sen varsan özlemek güzel şeydir demek,
Dilime emanet naif nağmelerin,
Okumaktır bazen zihin kitaplığındaki en gizemli yazıları , gününün en güzel uğraşı,
Günüme emanettir yaraların,acıların,elemin.
Şimdi vazgeç deseler şu hayattan ne isteyebilirim,
Bir karun hazinesi misal,
Veyahut peri kızı,
Veya peri köşkü,
Yoksa zümrütü anka kuşu mu,
Veyahut bilmek mi tüm şiirleri,
Yok yok .
Emanet baki kalsın isterim yürekte,
Bir an bile vazgecmemek senden,
Sevdandan,
Şimdi neyinim ben senin,
Kardeş bazen,
Arkadaş ara sıra,
Dost kimi zaman,
Sevdalı rüyalarda,
Elimi saçına götürdüğümde baba kısmen,
Ağladığında anne gibi bir yan,
Güldüğün de evlât sanki,
Bazen birkaçı,
Ama aslında ben ;
Elbette ki ,
Senin mutlulugunda hayat bulan bir,
Mutluluk resmiyim...
