Untitle

Tu

Lay POV'

Simula nung napansin ko si sab. Sab nalang masyadong mahaba yung sabrina. Lagi ko na syang napapansin.

Magulo ba ?

ugh. basta hindi na tulad ng dati ngayon kasi nageexist na sya Haha!eksdi. Almost two weeks ko syang sinuri baka kasi may sakit. pizyow.

Hindi ko sya nakikitang may kasamang iba. Kala ko nga pag vacant sa library sya pumupunta, diba ganun naman pag walang kasama library di kaya sa likod ng garden o sa rooftop ng school ? Wala namang garden yung likod ng school namin. Bawal umakyat sa rooftop ng school kung walang permit. Kaya sa library naisip ko pero mali ako. Sa canteen pala sya dumidertsyo, nakakatawa nga eh lakas pala nun kumain feel at home pa kumain naka indian seat sa upuan. pero kahit matawa ka sa pwesto nyang feel at home pag tinitigan mo naman yung mukha nya walang emosyon. Hindi ko naman sinasabing kailangan umiiyak, tumatawa, nagagalit, nakangiti ka habang kumakain magmumukha kang abnormal nun. Ang akin lang kahit kelan kasi hindi ko sya nakitang ngumiti, tumawa, magalit, sumimangot man lang.

"Uy Lay ! Angas nyan ha!" sabay kuha sa inisketch ko. Sa sobrang pagiisip ko sa mga emotion na yan! naisketch ko tuloy isang mukha ng babae na may halo halong emosyon sa kaliwang mata umiiyak sa kanang mata galit tapos hati yung labi--- sa kaliwang side ng labi naka korteng nakangiti, sa kabila malungkot.

Bakit kasi hindi ko makita yung mga emosyon na yan sa kanya?

Ugh.

"Akin na nga yan !" kinuha ko sa kanya yung sketch.

Ano ba tong pinag ii-sketch ko ? >_

"Uuuyy... Story behind the sketch" -Max

"Story behind the sketch ? tss. magtigil ka nga Maria Maxine Bernadeth Victoria Santos" pagbubuo ko sa pangalan nyang kay haba haba.

"dapat sinama mo na yung middle name ko"

"daming alam Maria Maxine Bernadeth Victoria Delos Santos Santos" -sabat naman ni nikko. napa face palm nalang si Max at...

*poke*

"PUT.... ! MASAKIT YUN SHIBULI!" pagaalburoto ni nikko habang nakahawak sa noo nyang nahagisan ng dictionary ni max.

"SHIBULI ?! HUMANDA KA SAKIN NIKKOLANGOT!!"

Ayun naghabulan na yung dalawa dito sa field kahit may nag fofootball. Makapunta na nga lang sa cafeteria at maiwan ang bagong sakal.

Pinasok ko sa bag ko yung mga gamit ko tumayo sa damuhan. naglakad patungo sa tuwid na daan upang makarating sa paroroonan.XD

*****

pagpasok na pagpasok ko sa cafeteria tinignan ko yung laging pinupwestuhan ni Sab.

Nakasanayan ko na rin kasi eh..

"pfft... pfft" pagpipigil ko sa tawa ko

"kuya adik ka ?" tanong sakin nung freshmen student. green kasi yung i.d. lace nya eh

"HAHAHAHA Hindi ah!" sagot ko dun sa freshmen , ginulo ko yung buhok nya.

"ahhh" kain ng ice cream nya. tsaka umalis

Malapitan nga ..

"Kailangan mo ata ng tulong" tanong ko sa kanya. Pinatong ko sa lamesa yung bag ko tsaka binuksan

no response .

Pipi ba sya para di sumagot o bingi sya para hindi ako marinig. bulag ba sya para di man lang ako pansinin.

o di kaya...

Multo sya at ako lang ang nakakakita ? HALA!

Agh. Kalimutan nyo na yung mga pinag-iiisip ko.

At sa wakas tinanggap narin nya yung tulong ko sa kanya.

Hindi kasi nya alam kung pano nya itatabi yung mga pagkain niya. Kaya yun sa bag ko nalang nilagay.

Kaya rin ako nagpipigil ng tawa kanina dahil nga dito. Hindi sya halatang problemado Lam nyo naman kung bakit

No Expression.....

pero kung hindi niyo titignan yung mukha nya

Pfft.

Hindi nya talaga alam pano nya madadala yung mga pagkain

may lunchbox syang dala. hindi pa ata nakuntento sa pagkain nya kaya bumili ng kung ano anong klase ng pagkain.

Kaya yun hindi niya alam pano nya dadalhin.