❦ 𝙿𝚄𝚄𝚁 𝚃𝙾𝙴𝚅𝙰𝙻 ❦

Chapter 1: Waar naartoe?!

POV Lia
Vandaag een is het een zonnige dag dus besloot ik samen met mijn beste vriendin Kiki naar het strand te gaan.
Terwijl ik mijn bikini alvast aandoe onder mijn kleren zie ik hoe mijn broer Bart een koffer pakt.
"Waar ga jij heen vandaag?" Vraag ik hem. "Vandaag ga ik nergens heen."
Verteld Bart me rustig.
"Maar volgende week vertrekken we naar Nederland. Dat weet je toch! Mam en pap hebben het je gisteren allemaal uitgelegd. Ik ben gewoon mijn koffer al aan het pakken, dat leek me een goed idee."
Ik staar hem aan. Opeens begin ik te schreeuwen.
" Joepie een weekendje Nederland! Daar had ik net nood aan na al dat schoolwerk!"
Bart kijkt me eerst raar aan en daarna verstaart zijn blik.
Hij loopt naar beneden met mij op zijn hielen. We lopen recht op onze ouders af.
Men moeder schrik wanneer Bart kwaad achter haar staat.
"Mam, weet ze het nog niet?!"
"Wat weet ik nog niet?" Vraag ik enthousiast. "O ik hoop zo dat Kira mee mag op ons weekendje Nederland!" Denk ik nog voordat ik zie dat mijn moeder bleek wordt.
Ze stottert en uiteindelijk verteld ze ons om aan tafel te gaan zitten.
Dan zegt ze: "Lianna haal je vader even wil je?" Ik knik en loop weg.
Ondertussen begin ik toch wel schrik te krijgen, wat als er iets heel erg mis is of dat iemand is overleden!
Ik loop naar mijn vader en vertel hem dat hij aan tafel moet komen voor een gesprek over 'iets dat ik nog niet weet'.
Ook mijn vader wordt bleek.
"Ik kom zo." Zegt hij snel.
Dan pakt hij zijn gsm.
Ik loop terug naar de tafel en zie mijn moeder nerveus kijken.
"Mam, hoe lang gaat dit duren? Ik ga met Kiki naar het strand en wil wel graag op tijd weg zijn!"
" Lia, ga gewoon maar even zitten." Ondertussen is mijn vader ook binnen gekomen.
Eerst staart hij ons allemaal aan maar na een tijdje gaat hij toch zitten.
"Lia, ik, wij, jij,..." stottert hij.
"Pap, vertel me wat er aan de hand is!"
Ik begin echt wel schrik te krijgen!
Wat gebeurt er?!
Dan opeens begint mijn broer te praten:
"Lia, wat ze je proberen te vertellen is dat pap een nieuwe job heeft."
Ik zucht opgelucht:
"Als het dat maar is. Proficiat pap! Ik ben heel blij voor je! Maar ik zou nu graag naar mijn kamer om me klaar te ma..."
Iedereen is stil.
Mijn vader kucht en keer en zegt dan:
" We moeten voor mijn nieuwe job verhuizen Lia. Naar Nederland. Volgende week al."

Ik schrik. Naar Nederland?!
Geen weekendje weg?
Ik zie ze allemaal bang mijn richting opkijken.
"Ik moet even gaan bellen in mijn kamer." zeg ik sissend.
Mijn moeder zucht en kijkt mijn vader verdrietig aan.
Maar dat boeit me nu niets.
Als ik op mijn kamer ben stroomt het nieuws pas echt binnen.
Ik ga verhuizen, binnen een week!
Ik zal mijn vrienden moeten missen omdat ik verhuis.
Maar het ergste: ik ga Kiki missen.

Na een tijdje besef ik weer wat ik aan het doen ben.
"O ja!" Zeg ik tegen mezelf.
"Ik moet Kiki bellen. Nu meteen!"
Ik pak mijn telefoon erbij en bel Kiki maar ze pakt niet op.
Kiki pakt altijd op!
Dan gaat de deurbel.
Ik hoor mam nog zeggen dat er iemand naar boven mag komen en daar...
"Kiki!!!!" Schreeuw ik.
Ik begin te huilen in haar armen.
Ze troost me tot ik uitgehuild ben.

"Ik, ik, ..." begin ik.
"Ik weet het al. Het komt goed ik blijf de rest van de week bij je!"
"Maar, maar,..."
"Ik weet dat we school hebben maar je vader belde net men moeder en ze snapte het meteen. We gaan iedere dag samen naar school en ik blijf bij je tot je weg gaat!"
"Je bent de beste!!"