ในค่ำคืนที่มีแสงจันทร์สาดส่องลงมา ตกกระทบกับพื้นดิน ณ เวลานี่คือ 1 ทุ่มครึ่ง
พ่อบ้านขับรถส่งบรูซมาถึงยังที่ร้านเบเกอรี่ที่ฮาลพูดไว้ เป็นร้านที่ไม่สวยหรูมากนะ แต่งร้านแบบสบายตา สีฟ้าโทนเย็น ละมุนตา บรูซลงจากรถ จากนั้นพ่อบ้านที่ขับรถมาส่งก็ถามขึ้นว่า
"ให้กระผมรออยู่ที่นี่ไหมครับ" อัลเฟรดถาม
บรูซยืนคิดสักแปป
"ไม่ต้องหรอกครับ ถ้าให้มารับ ผมจะโทรไปหาเองนะครับ" บรูซพูดพลางยิ้มให้อัลเฟรด
อัลเฟรดพยักหน้าแล้วเลื่อนกระจกขึ้น ขับรถออกไปทันที ทางบรูซเห็นดังนั้นก็หันหลังไปมองร้านเบเกอรี่ จากนัั้นก็เดินเข้าไป ภายในร้านมีผู้คนประมาณ 3-4 คน กำลังรับประทานขนมอย่างเอร็ดอร่อย บรูซมองไปรอบไป จนมีพนักงานสาวสวยคนหนึ่งเดินมาหาบรูซแล้วยิ้ม
"สวัสดีค่ะ เชิญมานั่งทางนี้ค่ะ" พนักงานสาวพูดอ่อนน้อม
บรูซมองได้สักพักก็เดินตามเธอไป แล้วนั่งเก้าอี้ใกล้กับกระจกที่มองทะลุออกไปด้านนอกได้
"นี่ค่ะ เมนูทั้งหมดที่เรามี" พนักงานยื่นแผ่นใบมาให้บรูซ
"ขอบคุณครับ" บรูซยิ้มให้พนักงานสาวสวย
"ยินดีให้บริการค่ะ" ผู้หญิงยิ้มอย่างน่ารัก แล้วเดินออกไป บรูซหัวนมามองเมนู ก็เป็นขนมต่างๆที่น่าอร่อย แต่ว่าบรูซจำได้ว่าฮาลจะซื้อขนมอันหนึ่งให้เขานี่ 'เอ๊ะ!' พอนึกถึงหมอนี่ ทำไมมันถึงยังไม่มาอีกนะ ในเวลาไม่ช้า เสียงประตูภายในร้านก็เปิดขึ้น พร้อมชายคนหนึ่งแต่งตัวแบบธรรมดา ใส่เสื้อแขนยาวมีแผงคอ กางเกงยีนสีน้ำเงินกับร้องเท้าผ้าใบสีออกน้ำตาล บรูซหันมามองก็เห็นฮาลที่มาแล้ว หายใจหอบ ซึ่งในมือนั้นมีดอกไม้สีแดงสดสวยมาช่อหนึ่ง ไม่ใหญ่มาก
"แฮก....แฮก...ฉ...ฉันมาแล้ว" ฮาลพูดตะกุกตะกักและความเหนื่อย บรูซยกน้ำดื่มมากิน แล้วส่งสายตาไม่พอใจเล็กน้อย จนฮาลเบิกตาเล็กน้อย แล้วยืดอกเพื่อให้ตัวเองอยู่ในท่าที่สง่าผ่าเผย