Brion
I stared blankly at the white ceiling. Remembering how I ended up being here in this place. Marahas na buntong-hininga ko nang tumayo ako sa kama. This is fucking insane. Dalawang araw na ako rito pero pakiramdam ko'y dalawang buwan na akong nag-iistay sa hospital na 'to.
I walked towards the bathroom to wash my face. Nang tingnan ko ang mukha sa salamin ay napanguso na lamang ako. Thick eyebrows, dull eyes and a bit red nose cuz of cold. My lips is chapped because of dryness. Overall, I don't look like stupid man. I am completely normal. Pati ang pag-iisip ko, maayos.
So why the hell am I here in this hospital? A mental fucking hospital?
It's already 7AM and the dormitory's lights are now on. Panibagong araw na naman ngayong araw. Sabi ng mama ko, isang linggo lang akong mananatili rito at babalikan niya agad ako.
I don't think I can stand living here for a week. Sobrang plain at boring ng lugar na 'to. We're not allowed to use any gadgets and the only entertainment here is the TV and the wall. Kausapin mo ang pader.
"Brion, oras na po para maligo."
Pumasok ang isang nurse sa aking kwarto kaya naman tinitigan ko siya ng matalim. "I'll wash up if I want to. 'Wag mo akong utusan,"hasik ko.
"Hindi p'wede, eh. Dito sa lugar na 'to, may schedule. May patakaran. May sinusunod. At kailangan mong sumunod... para gumaling ka kaagad,"
Annoyed by her remarks, agad na akong tumayo galing sa pagkakaupo. She smiled. I don't know if it's a genuine one or sarcastic. I don't care, though.
Agad na akong naligo para sa araw na 'yon. Binilisan ko dahil nagugutom na ako at kailangan ko ng bumaba para kumain. This is the worst part of my day here. Mapalibutan ng mga baliw.
Palabas na ako ng kwarto nang may papel akong naapakan. Kunot-noo kong kinuha iyon.
When I finally holding it, I realized that it's not just a paper but a photo. Litrato ng babae. She's smiling, showing her white teeth. His cheeks are rosy and she have a reddish lips. 'Di ko alam kung natural 'yon o may nakalagay sa kaniyang make up.
Her angelic look is more define because of her fair skin. Ang buhok niya'y nakatali pero may tikwas pa rin sa gilid, malapit sa kaniyang tainga. The background is nothing but darkness. Nakataas ang kamay niya at naka-peace sign na nakalebel sa mukha niya.
I tilted my head and stare at her for a bit. She's undeniably beautiful, though. Pero... pa'no napunta 'to rito? My door is close and no one's entering here aside from the bossy nurse.
Pinagkibit-balikat ko nalang iyon at inipit sa ilalim ng unan ng aking kama at lumabas na ng kwarto.
Dahil Miyerkules ngayon, sopas na walang lasa at mainit na gatas ang almusal namin. I have no choice, though. If only I am in the house today, mas masarap ang pagkain ko.
"Hi!"
I looked up and see a woman holding a tray in her hand. Bahagya pa akong nasurpresa dahil siya iyong babaeng nasa litratong nakita ko kaninang umaga. Hindi ko siya tinugunan at bumagsak nalang ulit ang atensyon sa pagkain.
"Upo ako dito, ha!"rinig kong aniya. Hindi na hinintay ang sagot ko ay umupo na siya sa harap ko.
Isang sulyap ang ginawa ko at mas naging malinaw sa akin ang hitsura niya. She's more beautiful when she's this close. Nakatali ang buhok niya, pinapakita ang maputi niyang leeg at panga.
"B-Bakit?"
She turned to me. Nahihiya ang mata niya at naiilang. I didn't gave any reaction and looked down again.
