Bestfriends { Rein van Duivenboden }

Deel 2

Vanuit Rein

Met Manon achterop fiets ik naar mijn huis. Manon slaat haar handen om mijn middel en laat haar hoofd rusten op mijn rug. Ik glimlach. ' We zijn er ' zeg ik. Manon stapt af en bedabkt me voor het fietsen. We lopen naar binnen. ' Wil je iets drinken? ' vraag ik aan Manon. Ze knikt. Manon gaat alvast op de bank zitten. Ze voelt zich hier al redelijk thuis. En dat vind ik erg fijn. ' Waar zijn je ouders? ' vraagt ze opeens.  ' Uhm, ik heb geen idee, werken ofzo ' zeg ik. Ze knikt. Ik geef Manon wat cola en een zet een bak chips op tafel voor ons. ' Film kijken? ' stel ik voor. ' Jaaaaa! ' roept Manon. Ik moet lachen door haar reactie. Ik zoek een film uit en stop hem in de dvd-speler. Ik koos voor een beetje actie film. Daar houd Manon ook wel van. Manon kijkt aandachtig naar de film. Tot er ineens iets engs gebeurd. Ze schrikt en komt tegen me aan liggen. Dit is heel gewoon voor ons, we slapen ook gewoon samen in 1 bed. Dat kan ons niet zo veel schelen. Ik hoor na een tijdje manon slapen. Super schattig! Ik maak een foto van ons en zet hem op insta met ' With my best friend ♥ ' ik krijg veel reactie's. Bijna niks negatiefs. Ik glimlach. Ik kijk weer veder naar de film. Dan zie ik de aftiteling in beeld staan. Ik maak Manon zachtjes wakker. Na wat gemompel is ze eindelijk wakker. ' Hoelang heb ik geslapen? ' zucht Manon. ' Zowat de hele film ' lach ik. Ik doe de tv uit. ' Zullen we even naar buiten? ' vraag ik. Manon knikt. We staan op. Maar Manon's benen slapen nog en ze zakt zo door haar benen heen. Manon huilt. ' Gaat het wel? ' vraag ik bezorgd. Manon begint te lachen. ' GRAPJEE ' roept ze. Ze moet heel hard lachen. Ik begin ook te lachen en ga haar kietelen. Manon schreeuwt om genade. ' REINN! GENADEE! HAHAHAHA! GE- GENA-GENADEEE! HAHAHA! ' roept ze. Ik begin te lachen en help haar om hoog. We trekken onze schoenen aan en trekken onze jassen aan. We lopen naar een parkje en gaan op een bankje zitten. We staren wat voor ons uit. Ik vind het wel fijn zo, maar we zijn beste vrienden, dus het kan niet! ' Rein beheers je! ' zeg ik in mezelf. ' Wat is er? ' vraagt Manon lief. ' Er is niks hoor, hoezo denk je dat? ' zeg ik. Ze kijkt me aan en trekt een wenkbrauw omhoog. ' Omdat ik je langer ken als vandaag, en als je zo kijkt praat je meestal tegen jezelf. Dus ik dacht dat er wat was. En je keek me raar aan ' lacht Manon. Ik begin te lachen. ' Er is niks hoor ' zeg ik. Manon geeft me een knuffel. ' Als er iets is, kan je altijd bij me komen he! ' verzekerd Manon. Ik kijk haar dankbaar aan. ' Dankje! Je bent de beste vriendin ooit! ' zeg ik.