Üç yıl bundan önce,daha yaşayacaklarımdan haberim yokken kapım çaldı:
-*Tık,Tık*-Acaba kim o?-İçeri gele bilirmiyim?-diye soran. Ah,kim olucak ki zaten? Bunu söylememin sebebi psikolog olmamdı. Yani psikolojisi iyi olmayanlar benim yanıma gelirdi.
-Evet,lütfen gelin.
-Eee...Merhaba-bir kişi yanında getirdiyi yakışıklıyla içeri girdi. Ahh,ardı var bi dakika...1,2,3,4...Oha! 7 kişi! Galiba tüm akrabalarını getirmiş.
-Selam...-Ağzımı bağladım. Tedbirimizi alalım,sinek falan girir sjsjsjsjsj.
-Biz kardeşimizi getirmiştik.-Kediye benzer biri konuşdu.
-Acep hangisi?-Ben çoçuk gülümsemesiyle cevap verdim.
-Benim-az önce içeri ilk girenlerden biri konuştu.-Ben 2 hafta önce garip yaratıklar görmeye başladım ve...-Hepsini konuştu. Gözlerim sebepsizce doldu. Şi-şizofrendi...
Bana endişeyle baktı.
-Ne oldu sana?-Kafamı aşağıya eğdim.
-Sen...-hıçkırarak ağlamaya başladım. -Noluyor yağ bana?!-daha yüksek hıçkırıklarla ağlıyordum.
-Bilmiyorum!-gülmeye başladı.-Kendine hakim ol!
Birden hoş bir kokunun cennet gibi hiss etdirdiyine şahit oldum. Gprdüğümü değilde,duyduğumu hatırlıyorum:
-Şşşt,sakin ol,sonuçta sen bir psikologsun.-onun huzur verici ses tonu beni etkiledi.
-Ihm,evet ben-gözlerimi sildim ve onun kollarından ayrıldım.-Bir psikoloğum.-Kahkaha atdı.
-Görüyorum. Ne oldu aniden?-o güzel gözleriyle bana baktı.
-Bak,söyliycem ama endişelenme,tamam mı? Yani bunun tedavisi var.-Hala burnumu çekiyordum.
-...
Acaba ne söyledi?
-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Olsan bile.../KNJ
RandomAşk...En çaresiz yapan ve en çok güç veren...Bir gün bunu tadacağını kim bilir? Ya da onunla kör olacağını...Sadece bekle. Mutlak bir gün ya sen onu bulursun,ya da o seni.
