-Şizofrenim,dimi?-Bana çok rahat biz gülümsemeyle baktı.-Nereden öğrendiyimi sorma,zaten söylemiycem.
-Bak,kardeşlerinle konuşucam ve seni özel hastahanemize yatırıcam.
-Hass...Ya,gel şimdi yeni doktor falan,bu saatte şu ilacı iç,ne bileyim ne...İstemiyorum,tşk.-Durduğunda kolundan tuttum.
-Kaçmak yol değil,anladın?
-Neden? Neyimsin benim?
-Ben...Artık doktorun.-Ve kapıyı ondan önce açtım. Ama karşımda Everesti gördüm.
-Everest Tibetde değil mi yağ?-dudağımı ısırdım ve aniden cam silme sesi geldi. Kafamı kaldırdım ve şu cam sesinin Everestden değilde insandan geldiğini gördüm.
-Hanımefendi,bu benim,남준'un abisi(evet korece alfabe skskk). Hatta en büyük abisi benim, 석진.
-Beyefendi,kardeşinizde normal doz şizofreniya tespit ettim. Bir kaç ay hastahane rejimi görmeli.-Sonunda onun gözlerini buldum.
*Bir süre sonra* •남준'dan•
Evet,gerçekten dediği gibi benim doktorum oldu. Her gün gelip benimle vakit geçiriyordu ve aslında bundan hoşlanıyordum. Onun tatlı konuşmasını seviyordum ve her sabah onu bekliyordum. Penceremin önünde oturup yeşil doğadaki yaratıkları süzüyordum. Çok garip ve korkuçtular,ama ben şizofren olduöumu bildiyim için tınlamıyordum. Aslında,şizofrenler ilk başlarda hep inkar eder şizofren olduğunu ama ben çabuk kabullendim. Aniden kapım çaldı:
-Gel!-gülümsememle arkaya baktım ve karşımda onun çocuk gülümsemesini buldum.
-Elindeki ne?-Kaşımın biri kalktı.
-Special food for you,남준!-Olmayan ingilizcesi sjsjsjsjsjsjsj
-Oh,special? And for me? Why?-Sorular bir-birini takip etdi.
-...
Nasıl olmuş?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Olsan bile.../KNJ
RandomAşk...En çaresiz yapan ve en çok güç veren...Bir gün bunu tadacağını kim bilir? Ya da onunla kör olacağını...Sadece bekle. Mutlak bir gün ya sen onu bulursun,ya da o seni.
