Zaman geçtikçe alışıyordum sanki onsuzluğa ama canımı hala çok yakıyordu onsuzluk artık her zamn değil bazen sızlıyordu yaram.Çünkü artık beni ayakta tutan biri vardı.Furkan hayatıma girmek istedi beni sevdiğini ve çok mutlu edebilceğini söyledi her kötü/anımda yanımda oldu ama benim aklım hala ondaydı.Furkanla uzun uzun konuşuyorduk beni mutlu ediyor ama içim hala sızlıyordu unuttum dedikçe alıştım dedkçe dahada derinleşiyordu yaram.Günlerden birgün yine resmine baktım ama bu sefer ağlamadım alışmıştım sanki canm artık yanmıyordu çünü o artık başkasıylaydı unutmuştu beni bende yemin ettimki unutamam belki ama alışırım onsuz yaşamaya ondan öncesi olduğu gibi sonrasıda olmak mecburundaydı.Furkanla konuştuk sürekli beni aşırı mutlu ediyordu sürekli beni sevdiğini ve benimle olmak istediğini söylürdu,ama ben yeni birini sevmeye hazır değildim daha doğrusu hala onu seviyordum.Birgün kurstayız Furkanın kuzeni geldi benimle konuştu bana 'Furkan seni çok seviyor ve seni çok mutlu eder sana ummadğın kadar değer verir,dedi bu söyledikleri beni çok etkilemişti.Akşam aradım Furkanı ve ona 'sana evet demek istiyorum ama korkuyorum'dedim buna karşı cevabı 'korkma sana söz veriyorum çok mutlu olucaz'oldu bunu söylemesi çok etkilemişti beni.
