UKIYO : Language Of Heart (BS4)

kabanata 11

"Why don't you talk to Jonard?"

Napabuntong hininga nalang ako habang nag aayos ng gamit. Jonard is well known architect. Hindi ko kakayanin bayaran ang isang 'yon.

"Me, ang mahal ng oras nyun." I almost whisper.

'Gaga, that's your dream house. Nag benta ka narin ng sasakyan.' Esha sighed. 'Bakit hindi mo pa lubos-lubusin?'

For a moment, I was stunt. May point sya. Dapat sulitin ko ang mga araw na tumatama ang mga sinasabi ni Esha, kasi minsan lang mangyayre iyon.

"How can I contact him?..." I sighed. "I mean. I'm not as big as you and others. Papansinin kaya ako nyun eh wala naman akong pangalan sa industry-"

'Jonard is your friend too. It's not money or reputation.' Halata ang diin ng boses nya.

I bite my lower lip. "Okay. I'll call him." I awkwardly smile.

Tumingala nalang ako sa ceiling ng ilang minuto. Wala akong lakas gumawa ng ibang bagay. I saw Darian on TV last night. He had the outstanding place when it comes to his chosen field. No doubt the girls will drool over him.

Kinuha ko ang laptop ko. I should erase every picture of him in my gallery. Kailangan ko ng umusad. Hindi ko magagawa 'yon kung may mga alala pang nakakonekta saakin mula sa kanya.

From: Esha
Already called him. He will sent you message. Wag daw masyadong pormal. Masyado daw syang gwapo para tumanda.

Napailing nalang ako nang ma recieve ko ang message na galing sa kanya. You will always knew, when it's Esha.

Hindi ko nalang pinansin iyon. I immediately look at my laptop. May mga iilan na picture doon na bata pa kami. Mariin akong pumikit bago subukan pindutin ang erase.

Damn. Slowly, I open my eyes. Hindi ko kayang alisin to. It's too precious.

Tao ang dapat kong kalimutan kasabay ng nararamdaman ko. Pwede ko naman siguro na itira nalang ang mga memorya ng kahapon habang kasama ko sya.

"It's better to compute grades, than hurting myself with a memory like this." Bulong ko sa sarili ko.

Kinuha ko ang lengthwise na kinolekta ko kanina. Usually, at VAHT. we really don't do checking. May mga robot doon para gawin ang trabaho na kagaya nito. Aljhun won't let his student check their own paper. Hindi daw nila trabaho 'yon. At ayaw nyang may dayaan na maganap sa sobrang competitive nila.

I yawned. Ilang oras na akong nag titipa sa keyboard ko. Kung saan saan na akong napuntang site. I never be productive since the day we separate ways.

"Tresha..."

Napauwang ang labi ko nang marinig ko ang pamilyar na boses na 'yon. Damn. Am I dreaming or he is really here.

Nanatili ako sa pwesto ko. Hindi ko magawang gumalaw baka nag iimagine lang ako. Sinara ko ang laptop ko bago ako humiga. I need to be busy building my house. Siguro kaya din ako nag kakaganito kasi masyado na akong na occupied sa surrounding na ito.

Ako muna ngayon. Sarili ko muna. Masyado ko nang nakalimutan ang mga pinaglalaban ko kasi nag mahal ako.

"Tresha!" I heard a shout again. Sinundan iyon ng sunod sunod na pag katok.

Kunot noo akong nag lakad papalapit sa pinto. Why is he here? Baka kukunin nya ang mga damit na ginamit ko. Damn. Hindi ko pa naman nalalabhan iyon.

"Ian?" I gulp as I open the door.

Madilim ang mga mata nya habang nakatingin saakin. Pero agad naman lumambot ang expression ng mukha nang tuluyan kong buksan ang pinto.