DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
"U-uh Ma'am, c-can we go h-home? My family is—"
"No." pagputol ko sa sinabi ng sekretarya ko. Pagkatapos kong pumirma, isinara ko na ang folder na hawak ko.
"Pero Ma'am kasi po a-ano—" tiningnan ko ng mariin ang sekretarya ko. Lahat sila ay natigilan sa paghinga ko ng malalim. We are gathered in conference room dahil may tinatapos akong trabaho. It's now December 25, Christmas Day. I look outside the big glass wall of the conference room and I can see all of the city lights.
"Ma'am, phone call po galing kay Mr. President." natutuwang sabi ng sekretarya ko.
"Yes! Makakauwi rin kami sa—"
"I can hear you, Mave. Shut up, no one will celebrate Christmas until we finished our work." inis kong sabi, napairap nalang ako. Bakit? Christians ba sila para mag-celebrate? Duh.
"What now, Papa?" naiirita ko na namang sabi habang kausap ang Papa sa phone. I stand up, still looking outside. Ang ganda talaga ng mga ilaw.
"Come home, little girl. It's already past 12, why don't you come here and let's celebrate Christmas together?"
"Oh, Papa, please. I have a loads of work. And I don't want to celebrate." binaba ko na ang phone call. Walang magcecelebrate sa pamilyang 'to. I can hear my employees sighing, I know they want to go home to their family but my heart is so bitter lalo na kapag usapang pamilya at araw ng pasko.
Humarap ako sakanila, nagiisip kung anong desisyon ba ang dapat kong gawin. Gusto ko silang bigyan ng 2 weeks vacation to spend their Christmas week with their family and friends. Okay naman ang takbo ng Clothing company ko. I guess it's time to give them a break dahil masyado akong strikto sakanila.
"Uhm, you guys can go home to celebrate Christmas for this—"
Madali silang nagtayuan at sinikop lahat ng gamit sa conference room, inayos ang mga upuan at dumiretso ng tayo sabay tingin sakin ng sabay sabay.
Aba, bastos na mga empleyado 'to.
"Ayaw nyo ba na—"
"Nako, Ma'am kung alam mo lang ito ang pinapangarap ko kasi sa ilang taon ko sa kompanya mo ngayon ko lang mararanasan ang Christmas kasama ang pamilya ko tsaka Ma'am—"
Hindi na naituloy ni Julius ang sinasabi nya dahil kinurot sya ng asawa nya sa tagiliran na si Pia. Umirap nalang ako sa ere dahil totoo iyon, I never gave them a break ever since. Somehow, I felt guilty dahil dinadamay ko ang mga employees ko sa nararamdaman ko tuwing Christmas. It's just that—nevermind. Ayoko ng isipin pa ang nakaraan. Matagal na 'yon, highschool palang ako kaya 'di na dapat inaalala.
"I'll give you two weeks of break para makapagpahinga kayo at masulit nyo ang Christmas at ikaw Julius, pwede kang hindi na bumalik." sabi ko habang tinitingnan sila isa-isa. "Dismiss." I said, masayang umalis ang mga employees ko. May kaunting saya sa puso 'ko dahil mukhang nabawasan ang stress nila.
"Ay bakla, sino ka dyan sa pa-two weeks mo? Magbabakasyon ka rin ba at ang haba naman ata masyado ng two weeks?" si Lotte, kaibigan ko simula highschool pero sa akin sya nagtatrabaho dahil gusto nya daw ako suportahan sa kompanya ko kahit meron naman silang sariling kompanya na kaya nyang patakbuhin.
"Tigilan mo'ko Lotte baka gusto mong ibaba ko ang pwesto mo." inirapan ko sya.
"Shuta bakit damay yung posisyon ko dito girl? Pinaghirapan ko 'to ano ba!" singhal nya sakin. Tinawanan ko lang sya. "Pwede ka na lumipat sa right wing bakla, kunin mo na ang mga gamit mo sa bongga mong office." pang-aasar ko pa sakanya dahil napaka-sosyal ng office nya, akala mo naman sya ang may ari ng kompanya.
"Che!" padabog syang umalis ng conference room habang ako naman ay isa isang niligpit ang mga gamit ko. Umilaw ang phone ko, I checked it and someone messaged me. It's Oliver, saying to meet him at the lobby of my company. I sigh, dahil ganito sya lagi. Inignora ko nalang ang mensahe nya at bumaba na.
Nakita ko sya sa na nakaupo sa sofa ng lobby, nakatungo at siguradong kanina pa sya dyan. Pumunta ako sa front desk, I ask them na isara ang kompanya ko for two weeks para makapagpahinga ang lahat ng nagtatrabaho sakin. Pumunta ako sa pwesto ni Oliver at sadyang tapakan ang sapatos nya ng heels ko para magising. Irita sya tumingin sa baba at ngumiti ng ako ang nakita nya. Umirap ako dahil mukha syang munggo.
"Hey babe. Kanina pa 'ko dito di ako makaakyat dahil dun sa babae sa front desk. Anong pangalan 'nong brat na yon. Is it Zela? Zila? Godzilla?" tawang-tawang sambit nya. Inilangan ko nalang sya.
"It's Zeillana, tsk. Let's go, pakihatid ako sa mansion." nauna na 'kong lumabas at sumakay sa sasakyan nya. Sumakay na rin sya habang natawa mag-isa. Baliw na 'to, baka naman inlove kay Zeillana. Natatawa kong isip.
Hindi naman sobrang layo ng mansion sa kompanya ko, sobrang layo lang. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng sasakyan habang si Oliver ay daldal ng daldal kahit wala akong naiintindihan dahil sa antok ko. Nagising nalang ako dahil may tumatawag sa'kin. Tiningnan ko ang gunggong ko na katabi na tulog na tulog.
Lintik. Hindi man lang ako ginising hinayupak talaga.
It's already 1:08 AM at nasa tapat na ko ng bahay. Sinadya kong tumama sa ulo ni Oliver ang bag ko na kinuha ko sa backseat.
"Damn, honey, you're so irritating. Andito na tayo kanina pa—"
Hinampas ko pa sya ng bag ko. "Gago ka pala eh bakit hindi mo ko ginising? Talagang sumabay ka pa sa pagtulog ko dimuho ka. Pasok na nga 'ko, papasok ka ba?" I opened the door by myself dahil hindi gentleman ang kasama ko. Napairap na naman ako. Hindi ko alam kung ilang bes ba ko umiirap sa isang araw lalo na kapag kasama ko 'tong si Oliver na walang ginawa kundi bwisitin ako.
Padabog kong sinara ang pinto at kumatok sa bintana nya, "Wag ka na pala pumasok. Bawal ang asungot sa mansyon namin. Merry Christmas, honey." I give him a teasing flying kiss, tinawanan ko sya at dare-daretsong pumasok sa bahay.
As I opened the door of our mansion, I was shocked on who I saw in our living room who is waiting for me. A tear fell on my eye as I fell the bag that I'm holding.
"M-mom..."
~~~~~~~~~
