Kalktım. Sanki bütün hayatım değişmişti annem artık kendimi üzemem gerektiğini söyledi ne yapsam da arkadaşım geri gelmeyecekti. Ah kafam ah Güneş. Kendime kızıyordum o an Elifin yanında bende olmalıydım. Arkadaşı Melisa vardı beni aradı ve başsağlığı diledi teşekkür ettim ve kapattım. Belkide yeni bir sayfa açmam gerekiyordu. belki unutamazdım onu ama hayatımın geri kalanını etkilememeliydi. Yatağımdan nazikçe kalktım ve çalışma masama oturmak için sandelyemi çekip oturdum. Ve günlüğümün kilidini açtım aralardan bir sayfa açtım ve "yeni bir sayfa yazdım" elimdeki tükenmez kalemi bıraktım ve artık hayatımı daha verimli geçirecektim.
Güneş depresyona girmek yok dedim kendi kendime. Annemi üzmek hoşuma gitmiyordu ben böyle üzgün oldukça annemde çok yıpranıyordu kahvaltımı etmek için mutfağa girdim ve kendime birşeyler hazırladım hafta sonu olduğu için annemle kahvaltı edebiliyorum ve havadan sudan sohbet ettik ikimze Elifle alakalı bir cümle bile kurmadık sonra kahvaltı sofrasından kalktım ve dişlerimi fırçalamak için banyoya gitim dişelerimi fırçaladıktan sonra üstümü değiştirip arkadaşlarımı aradım ve buluşma yerimizi öğrendim annem taksi çağırdı ve bindim arakadaşlarımla buluşmak bana çok iyi gelmişti ve en kısa zamanda aynısı tekrarlamaya karar verdik eve vardım.
Elime kitabımı aldım kitabımı çok seviyordum. Ve okumak için küçük bahçemize geldim ve mavi hamağıma bindim kitabımı okumaya başladım saatler geçmiş kitabım okadar akışkandıki sattlerin geçtiğini ancak karnım acıkınca anladım annem mercimek çorbası yaptığını söyledi ve yemem için beni çağırdı ve artık geç saatlere kadar uyanık kalmamı söyledi ve 1 kaç saat sonra yatmamı söyledi saat 23.37 yi gösteriyordı zaman su gibi akıp geçmişti yemeğimi yedim, dişlerimi fırçaladım, ve çiçekili pijamalarımı giydim sonrada yatmak için yatağıma girdim.
