13 Signs That You Are In Love [COMPLETED]

Chapter 31: They are really back

At ayun pagkahatid niya sa akin sa bahay wala na akong naabutan na tao. Siguro umuwi na din sila kasi nga may pasok pa kami

Nag prepare na rin ako do all my rituals

Then ayun after ilang hours natapos din ako . Alam niyo naman ang mga babae eh napakatagal talaga kung kumilos kasi aminado ako dyan noh

**Ding Dong

Baka si Vincent na to. Excited talaga ang mokong na to

Bababa na nga lang ako baka busy pa si manang cora eh

Pag bukas ko ng pinto.

Napatanga ako . Teka nananaginip ba akooo ?? Gosh Hell noo

"Hi anak ? Nice to see you again ''

They are definitely back and its for real pero bakit hindi man lang sila nag sabi na ngayun na sila dadating

''Yah yah its nice to see you all again. ''

''Ganyan ba ang bungad mo sa amin anak ? '' tanong ni mom

''Bakit mom ? kailangan pa ba ako ng mag pa banda, mag pa party kasi dumating na ang pamilya ko. Oh then sorry mom never kong gagawin yun.''

''Umayos ka ng sagot mo sakin anak ah ? Gumalang ka naman. Minsan mo na nga lang kami makita ganyan ka pa .'' Dad

''Ayun na nga dad eh minsan na lang . Gaano kaya kadalas yung minsan na yun . Actually ano nga ba mararamdaman ko .? Matutuwa ba ako? o maiinis dahil dumating kayo. Well siguro maiinis. Kasi ganyan naman kayo eh, bigla bigla kayung dadating then bigla bigla kayung aalis na lang and walang nakakaalam kung kelan kayu ulit babalik .''

''Anak ilang beses na ba naming nasabe sa yo to. Para sa inyo to ng ate mo''

''Ou nga para sakin . Pero aanhin ko naman yung mga pera, aanhin ko naman yung mga materyal na bagay eh hindi niyo nga sa akin mabigay ang gusto ko eh. Kailangan ko kayo Mom Dad. Alam niyo ba yun ? Wala kayung idiya sa nararamdaman ko ''

''Anong wala Bel. Mahirap din naman ang pinag dadaanan nina mom at dad. Nagsasakripisyo sila mawalay sayo para mabigyan ka ng magandang buhay..''

''Yun lang yun eh wala pa yun sa kalahati ng nararamdaman ko ate. Nasasabi mo lang yan kasi ikaw lagi ka kasama nina mom and dad eh yung sa akin? Ilang birthdays ko ang lumipas na wala kayo ? ilang mga graduation ko ang dumaan ng wala kayo . Halos ang kasama ko lang nung grumaduate ako ay sina manang cora o di naman kaya yung parents nina val. Mabuti pa nga yung parents ni Val eh kahit hindi nila ako kaano ano lagi silang nandyan sakin. Kapag nadadapa ako at nasusugatan ako nasan kayo ? Nung panahong nahihirapan akong gawin yung assignment ko lalo na sa science asan kayo ? Nung panahong inaaway nila ako kasi tuwing family day ay wala akong magulang na kasama, Nung mga panahong kailangan ko ng ina na mapag ku kwentuhan dahil na heartbroken ako nasan kayo ? Wala naman diba ? Almost haft of my life ay wala kayung alam sa akin mom, dad. Kaya masisisi niyo ba aok kung mag tatanim ako ng sama ng loob sa inyo ? Masisisi niyo ba ako kung naiingit ako kay ate ? Hindi syempre diba ? Pero naiisip niyo din ba ako kung kamusta na ako ? Eh bibihira nga lang kayung tumawag eh . At kadalasn pag tumatawag kayo hindi niyo naman ako kinukumusta man lang ''

Hindi ko alam kung saan ko nahugot ang mga salitang yun para masabi ko sa harap nila.

Siguro dahil lang to sa matagl ko na tong tinatago sa loob loob ko at ngayun lang lumabas.

May mali ba sa mga sinabe ko? Wala naman eh lahat ng yun, yun ang mga bagay na naglalaro sa isip ko tuwing mag isa lang ako. Kung talaga nga bang mahal ako ng magulang ko

May panahon na ngang iniisip ko na totoo kaya nila akong anak or kung ampon lang ako .

''Anak patawarin mo sana kami . We really dont have an idea na ganyan na pala kalala ang sama ng loob mo sa amin eh. im sorry kung lage kaming wala sa tabi mo. Well siguro anak maiintindihan mo rin kami sa tamang panahon ?''

''Naiintindihan ko naman yun mom eh . Anong hindi ko naiintindihan ?''

Inis na tanong ko sa kanya

''Anak sa tamang panahon "

''Kelan pa yung tamang panahon na yun ??''

''Just wait please I hope you could wait. Because this is not the right time okey ''

''Whatever mom''

Sabay labas ng pinto

Ayaw ko muna silang makausap . Nakakainis lang kasi eh . Halos antagal nila nawala tas ganun ?

Ako na nga lang ang pupunta kina Vincent ang tagal naman kasi eh . Eh di sana hindi ko na sila naabutan doon

**Knock Knock **

"Vincent!! Taraa naaaa !''

Maya maya

''Ano ba yan Isabel makasigaw lang ? ''

''Tara na baka ma late pa tayu eh''

''Teka teka . Kanina parang ang saya say mo ngayun bat ganyan ang mukha mo ha ? ''

''Wlaaaa taraa na kasi ''

''Teka lang kasi saglit. Ano nga kasi problema .? Spill up I'll just listen while we are walking Go ''

Sasabihin ko ba kay Vincent well kailangan siguro para mabawasan yung bigat ng loob ko

Nagsimula na kaming maglakad at sobrang pissed off pa din talaga akoo . Ayaw ko naman ibunton yung galit ko kay Vincent dahil mag mumuka nanaman akong rude sa kanyaaa

''So Isabel . Just start talking and I'll listen ''

Pagsisimula niya

''My family are back .''

''Oh good to hear that Isabel . Eh bat ganyan mukha mo ?''

''Im still mad at them ''

Matipid na sagot ko

''But why ? Di ba dapat masaya ka kasi andyan na sila , may makaksama ka na . Mag kaka bonding kayo''

''No kahit kelan hindi ako magiging masaya . Tsaka silaa ? sooner or later babalik din yan sa ibang bansa, iiwan din nila ako . Pagod na pagod na akong maiwanan . Nakakasagad lang kasi eh . Hindi nila alam kung gaano kahirap ang mabuhay ng mag isa ''

'' I know Isabel . Kaya nga siguro pinag tagpo talaga tayu ng tadhana ''

''Bakit mo naman nasabi yan ?''

''Kasi pinakilala ka sa akin ng tadhana para mapasaya kita. Kasi siguro ako yung taong hinding hindi ka na ulit iiwan ? ''

''What do you mean hindi na ulit iiwan ? "

"Wala tara na ngaaa.''

_______________________________

A/n: Sorry kung eto lang muna yung update ko ah super may pinag hahandaan lang talaga ako eh ::) Comment and Vote guys Love Love