救我 - save me [yizhan]

救我 - save me [giriş bölümü]

''Yapmak istemiyorsan baştan yapmak istemiyorum, bu işte olmak istemiyorum deseydin keşke Xiao Zhan. Buradan bundan sonra ancak ölü bedenin çıkar ve güven bana o güne kadar da pek yaşıyor sayılmayacaksın.''

Derin soluklar soluyan Xiao Zhan kan çanağına dönmüş gözlerle karşısındaki adama baktı. Kendinden küçük olmasına rağmen her şeyiyle olgun duran adam yine her zamanki soğuk tavrıyla karşısında dikiliyordu. Kaşının üstündeki henüz kabuk tutmuş yarayla, gözünün ve burnunun yakınlaştığı noktadaki uzun çizgi bile yakışıklı yüzünden bir şey götürmüyordu. Kırmızı gözleriyle karşısındaki adamın gözlerine baktı. O gözlerde bir şey görmek istiyordu. Acıma, üzüntü, huysuzluk...ne olursa olsun o gözlerde bir duygu görmek istiyordu. Her zaman soğuk bakan bu gözlerden bu seferlik bir duygu geçsin istedi ama nafileydi. O gözler her zamaki soğukluğundan daha soğuktu bugün. Öyleki bu soğukluk Zhan'ın derisinden geçip vücudundan geçen damarlardaki kanın donmasına bile neden olmuştu.

Hafif uzamaya başlamış tırnakları avuçlarını sıktığı için avuç içlerine batıyordu ve bu kanamasına sebep olmuştu. Avuç içlerinden damlayan kanlar karşısındaki adamın da dikkatini çekmiş olmalıydı ki onun gözleri bir anlığına damlayan kanı takip etti ama saniyesinde gözlerini yeniden karşısındaki aciz kırmızı gözlere çıkarttı. Zhan bir adım daha yaklaşıp ellerindeki kanlar gibi göz yaşlarının da akmasına izin verdi. Çatallaşmış sesini düzeltme gereği bile duymadan konuştu. ''Öldür o zaman beni Yibo, eğer buradan sadece ölüm çıkacaksa bunu şimdi burada, sen yapsan ya? Öldür beni ne olur. Her gün bu kadar acıyla ölümü beklemektense bugün burada tam şu an sen beni öldür Yibo, senden başka kimseye güvenemem bu konuda. Eğer bir gün bu iğrenç yerde öleceksem bunun senin ellerinden olmasını yeğlerim Yibo. Ne olur? Kurtar beni.'' sesi çatallı olduğu için aralarda durmasına rağmen cümlelerini sıralamayı bırakmadı Zhan. Gücü kalmayan bacaklarından dolayı dizlerinin üstüne düştü, aynı zamanda da ağlamaya devam ediyordu. Karşısındaki adam ise ona karşı bir adım bile atmıyordu, mecazi olarak da gerçek olarak da.

Zhan ağlamasının arasından karşısındaki adamın derin nefes alış veriş sesini duydu. "Bu bir kurtuluş değil Zhan, ölüm hiçbir zaman kurtuluş olmadı. Her zaman başka bir şeyin başlangıç noktası olan ölüm eğer bir kurtuluş olsaydı inan burada seninle bu konuşmaları yapan bir Yibo bulamazdın. O yüzden sus ve debelenmeye devam et. Yapacak başka hiçbir şey yok.''