Chaise's POV
'Kringggg!kringggg!kringgg'
'Kringggg!kringggg!kringgg'
'Kringggg!kringggg!kringgg'
"Chaiseee!!! Gumising kana! Male-late kana sa first day of school mo!"
"Chaisee!!!"
"Ayaw mo talaga ha?!sige."
Napabangon ako kaagad dahil sa malamig na dumaloy sa aking mukha. Damn! Ang ganda na nga ng panaginip ko tas sinira lang ni mama?abaaa mali iyon!
"Nagising kana rin sa wakas, alam mo bang male-late kana sa first day of achool mo?! Tas andyan ka pa tamang higa lang? Wows, ang swerte mo naman noh? Bilisan mo jan at maligo kana! 7:03 na oh!" Galit na sabi ni mama.
"Whatever" tsaka nagrolled eyes ako. O, diba antaray ko?charrot HAHAHAHA.
"Anong whatever whatever ka jan?! Bilisan mo ang galaw mo manang! Baka mahampas pa kita ng pamalo!" Galit na sabi ni mama tsaka lumabas na sa aking kwarto.
"HAHAHAHAHAHA" tawa ko ng malakas.
So yun nga yung nanay kong abnormal, HAHAHA. Syempre jwk lang mahal ko nanay ko eh.
Wait lang ligo lang ako HAHAHA.Pagkalabas ni mama, kinuha ko agad ang aking tuwalya tsaka pumunta sa C.R para maligo.
"It's how you used to say
I love you and I miss you
It's how you pretend to loved
me then~""And kept me thinking
off the things,
we've done before
Now it's to late to turn back anymore~""I used to say ----------"
"Chaise!ncge kanta pa more!ampanget panget na nga boses mo tas kakanta ka pa?! Panira ng araw Bwisit! bilisan mo jan!" Sigaw ni mama. Galet na galet, ustong manaket ma?wews.
"Oo na ma, tapos na ako" malumanay na sabi ko.
Pagkalabas ko, agad-agad akong nagbihis tsaka bumaba na.
"O, halika na Chaise, kain na" pagyaya ni mama habang naghahanda ng makakain.
"Wag na ma! Male-late na ako!cge bye ma!" hinalikan ko sa cheek si mama tsaka nagpaalam na.
Naglalakad ako ngayon papunta sa university na papasukan ko.
So ayun nga gaizzz, yung mama ko ay abnormal minsan pero mapagmahal naman. Ewan ko ba kay mama kung bakit nya ako pina transfer sa ibang school eh Hindi naman ako pasaway sa school na pinapasukan ko noon.
"Chaiseee!!!!!"
Teka nga s-sino ano yun dba?!
"Ako to si Aoife!!!"
Pagkalingon ko bumungad sakin ang nakamagandang bestfriend ko, HAHAHAHA.
"Wahhhhh, namiss kita Aoife, HAHHAHAHAH, wala ka paring pinagbago" sabi ko sakanya sabay yakap.
"Namiss din kitang gaga ka HAHAHAHA" odiba?abnormal kaming dalawa, HAHAHAHAHA.
"Uy nga pala nasan yung section ng St. Paul?" Tanong ko sa kanya.
"Sa St. Paul ka pupunta? Dun din ako eh" pagsasagot nya.
"Wahhh, magkasection tayoo yieee HAHAHA" masayang sabi ko sa kanya.
"Oo nga eh, teka nga bat kanagtransfer pala dito?" Tanong nya sakin habang naglalakad papunta sa section na pupuntahan namin.
"Hindi mo ba ako namiss?" Malungkot na sabi ko. Syempre acting na muna tayo HAHAHAHAHA.
"Syempre miss kita pero hindi ka naman pasaway sa dati mong school diba?" Pagsasagot naman nya. Edi wawers.
"Ewan ko ba kay mama kung bakit nya ako tri-nansfer dito sa Uni-----"
"Miss tabi!!!" Sigaw nung lalaki kaso hindi ako naka ilag kaya ang ending eh nabangga nya ako tsaka tumilapon ako ng konti. Potanginang lalaki naman to, di tumitingin sa dinadaanan. Bwisit.
Wews, ansakit ng pwet ko. Wahhh huhuhu.
"Okay ka lang miss?" Tanong nya, aba't may gana pa itong magtanong.
"Aba't gago ka Rin noh?! Syempre hindi malamang tas may gana ka pang magtanong?! Bwisit!" Galit na sabi ko.
"Ikaw na nga tinutulungan ikaw pa ang galit, tsk" naiinis na sabi nya.
"Gago, kita mo na ngang may tao sa harapan mo tas babanggain mo pa? Patawa ka rin eh noh?!" Galit na talaga ako sa kanya!
"Hala hindi nya ba kilala si TK?"
"Kilala nya ba nya kung sino ang binabangga nya?"
"Diba sya natatakot?"
"Antapang ni ghorl huh?"
Bulongan ng ibang mga estudyanteng nanood samin.
"Miss, una sa lahat wag kang palaboy-laboy dito, ikalawa ako na nga ang humingi ng paumanhin sayo at pang huli huwag kang haharang-harang sa dinaraanan ko" malamig na sabi nya tsaka naglakad na palayo sa akin.
Aba't wala akong pake kong sino ka man. Gago!
Kaya agad-agad kong kinuha ang sapatos ko tsaka binato ko sa kanya then boom headshoot sya.HHAHAHAH ang galing ko talaga.
Agd naman tumigil yung lalaki tsaka pinulot yung sapatos. Nakasalubong ang kilay nya habang nakatingin sakin. Naglakad sya papalapit sa aking pwesto.
"C-chaise umalis na tayo dito" natatakot na sabi Aoife. Tumalikod ako sa lalaking yun para makausap si Aoife.
"At bakit naman Aoife?" taas kilay kong sabi.
"H-hindi mo sya kilala, Chaise" natatakot paring sabi nya.
Nanlaki ang mata ni Aoife habang nakatingin sa likod ko, kaya agad Agad syang humakbang pa atras.
Lumingon ako sa likod at nabigla ako! Syempre. Pano ba naman eh anlapit lapit ang mukha nya sakin? Ang gwapo nya sa malapitan! Kaso ampangit naman ang ugali.
"Bat Mo ako binato?" Malamig na sabi nya. Ang cold ng aura nya! Parang ung convo nyo ang cold din HAHAHA jwk.
"H-ha?" Nauutal na ako, taenaa.
"Ang sabi ko BAT MO AKO BINATO?!" Galit na talaga sya.
"E-eh hindi pa tayo Tapos mag usap eh tas aalis ka na lang ng ganun?!ha?!"naiinis na sabi ko.
"Ha! Kilala mo ba kung sino ang kausap mo?" Naka poker face nyang sabi.
"Hindi malamang!" Matapang nasabi ko kahit takot takot nako.
"Gusto mo ba aking kilalanin?" Nakangising sabi nya habang papalapit sakin kaya na pa hakbang na din ako paatras.
"Bat pa kita kilalanin eh sa ayaw ko rin" sagot ko.
Ng maramdaman ko na ang pader sa likod ko, inilapit nya ang mukha nya sakin. Hahalikan nya ba ako? Wag ka ngang asuming Chaise! Gumising ka!
Tumingin sya sakin bago bumulong sakin.
"Miss, sa oras na banggain mo pa ako, hindi na ako magda-dalawang isip na ikaw ang isusunod kong pagtritripan" bulong nya sakin.
Damn! Ang init ng hininga nya habang binubulong nya sakin yun.
Nakita ko na lang siyang naglakad papalayo sakin.
Hindi kita uurongan boi! Kung maglalaro tayo ng laro, sure akong mananalo ako sayo! Kaya humanda ka sakin, walang makakatalo sakin kahit pa ikaw, tandaan mo yan.
____________________________________
Thank you for reading po! I hope you enjoy po! Hintay-hintay lang po sa mga susunod na updates ko salamat.
BINABASA MO ANG
Till Our Star Collide Again
Teen FictionSi Chaise ay isang transferee sa Havier Highschool. Gusto lang naman ni Chaise na maging tahimik ang kanyang buhay ngunit ng dahil kay Marco biglang naging miserable ang buhay niya. Palagi silang nag-aaway kahit maliit na bagay lamang. Sila ay palag...