ဦးမာန္ ( ဦးမာန် )

၄. ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ဦးမာန် (Z+U)

Zawgyi

နာရီလက္တံက ရွစ္ဂဏန္းထံပင္ မညႊန္ျပေသးေသာ္လဲ လူေနထူထပ္တဲ့ ျမိဳ့ျပပီပီ ရန္ကုန္ျမိဳ့က ကားသံ၊လူသံတို ့ျဖင့္ အသက္ဝင္ေနေလျပီ။ ဆူးေလႏွင့္ ျမိဳ့ေတာ္ခန္းမတစ္ေလွ်ာက္ အလုပ္သြားသည့့္လူေတြႏွင့္ လိုင္းကားေတြက ပ်ားပန္းခတ္မွ် တိုးလို ့ပင္မေပါက္ႏိုင္။သို ့ေသာ္လည္း ဒါဟာ သာမန္လူတန္းစားေတြအတြက္သာ ေန့စဥ္ေန့တိုင္း ျဖတ္သန္းေနရေသာ လူေနမႈပံုစံျဖစ္သည္။

လိုက္ကာဖယ္ထားေသာ ဧည့္ခန္းမွန္မ်က္ႏွာစာမွ တုိက္ရိုက္က်ေနေသာ ေနေရာင္ျခည္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေၾကာင့္ အျဖဴေရာင္နံရံကပ္ေတြ ကပ္ထားတဲ့ တိုက္ခန္းတစ္ခုလံုးက လွ်ပ္စစ္မီးမဖြင့္ဘဲႏွင့္ေတာင္ လင္းထိန္ေန၏။ဖန္ထည္ပစၥည္းေတြ ၊ခဲေရာင္ပရိေဘာဂေတြျဖင့္သာ အိမ္ၾကီးရွင္ သေဘာက် ဖြဲ ့စည္းထားတဲ့ တိုက္ခန္းအတြင္းပိုင္းတစ္ခုလံုးက ရုိးရွင္းေသာ္လဲအဆင့္အတန္း ၿမင့္ကာ ေခတ္ႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိသည္။

ခြမ္း..

ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းထဲမွာ ဖန္သားႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ထိသံက က်ယ္ေလာင္စြာ အခန္းထဲ ပဲ့တင္ထပ္ထြက္လို ့လာတယ္။

"အ......"

တစစီကြဲသြားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚက ဖန္ကြဲစကို ေကာက္သိမ္းလိုက္ေတာ့ဆစ္ခနဲျဖစ္သြားသည့္လက္ထိပ္ႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚတစက္စက္က်လာတဲ့ နီရဲရဲ ေသြးစေတြ။ရွရာဟက္တက္ျဖစ္သြားတဲ့ လက္ညိဳးထိပ္ကို ၾကည့္ျပီး နာရမည္ထက္ စိတ္ပ်က္စြာ ကြ်တ္ခနဲညည္းတြားလိုက္မိတယ္။

ကံမေကာင္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြက အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ စတတ္ေလသလားမေျပာတတ္ပါ။ဖန္ကြဲစေတြကို ဆက္မသိမ္းေတာ့ဘဲေသြးစက္လက္ လက္ႏွင့္ပင္ တံျမက္စည္းနဲ႔ေဂၚျပားထဲယက္ထည့္လိုက္ၿပီး အမႈိက္ပံုးထဲ ထည့္လိုက္သည္။တစိမ့္စိမ့္နာလာေသာ ဒဏ္ရာေၾကာင့္တြန္႔ကုတ္လာတဲ့မ်က္ခံုးတန္းေတြနဲ႔ ျပံဳးခ်ိဳမ်က္ႏွာက အနီေရာင္ဘက္ ေျပးလုလု။

"ဘာျဖစ္တာ လဲ?"

တရေဟာက်ေနေသာ ေသြးေတြကို ေရေဆးေနစဥ္ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့ ေျခသံသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ ခ်ိဳျမေသာ အသံၾကည္ၾကည္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္။