Mixed up worlds 2; It's real (Nederlands) {💯%}

16. Wat de...?!

Mal pov:
Zed stond weer buiten.
"Terug trekken!" riep ik.
Met z'n allen gingen we weg.

Even later keek ik Zed aan.
"Wacht, waar is Skye?"
"Het zelfde idee als toen..."
"Wat bedoel je?"
"Ze gebruikte haar magie om mij daar weg te krijgen en Mike gaat Evertown terug halen."
"Evertown?!" riep ik uit.
"Oké, kan iemand ons uitleggem wat hier aan de hand is?" vroeg Harry en Uma en Willa keken ons net zo vragend aan.
"Het is een lang verhaal. Mike gaat Skye's herinneringen stelen om Evertown terug te krijgen." zei Zed.
"Dus Skye raakt haar geheugen kwijt?" vroeg Uma.
Zed haalde een hand door zijn haar en keek verslagen naar het bos.
"Hey, we verzinnen wel iets..." zei ik zacht.
"Hoe? Ik raak haar kwijt... Alweer..."
"Zed... Zelfs als Mike har herinneringen steelt. Dan moet hij ze ergens opslaan. Ik wed in een kristallen bal. Als we die kunnen jatten kunnen we Skye's herinneringen sowieso terug geven."
"Dat gaat toch nooit werken."
"Met die instelling niet nee." zei Uma sarcastisch.
"Laten we eerst naar de rest gaan. Misschien weet Evie of Eliza wel wat..." mompelde ik.
Harry liep naar me toe.
"Hey Mal, heb je even...?"
"Harry, niet nu. Eerst moeten we terug naar de rest zodat we Skye kunnen helpen."
"Maar-"
"Kom op Haakje." zei Uma grinnikend.

Zed pov:
Dus nu waren we weer bij de anderen in plaats van Skye helpen. Wat is hier de logica?!
"Dus waarom zijn we ookal weer nog niet bezig met Skye helpen?" vroeg ik chagrijnig.
"We hebben een plan nodig. Stom naar binnen gaan zal niet helpen." zei Eliza streng.
"We hebben geen tijd voor een plan! Als we te lang wachten is Skye d'r geheugen al kwijt!" riep ik uit.
De rest keek me verbaasd aan.
"Je zegt wat nu?" zei Alex verbaasd.
"Mike wil Skye's geheugen gebruiken om Evertown terug te halen." zei ik.
"Lang verhaal kort. Een deel van ons heeft elkaar al eerder ontmoet. Twee bleven leven, waaronder Skye en de rest was dood. Dat kwam dus door die Evertown die de vader is van Serina en Mike. Skye, ik en Zed zijn de enigen die het ons herinneren maar het stopte bij mij en Zed toen we stierven en bij Skye toen alles terug gedraait was." zei Mal.
Iedereen keek ons verbaasd aan en ik zuchtte.
"Oftewel. We moeten Mike stoppen voor het te laat is."

Een (veel te lange) tijd later hadden we een plan.
Wij zes monsters (yep; ik, Eliza, Bonzo, Wyatt, Willa en Wynter. Niet Zoey) zouden naar Mike gaan en ik zou Skye zoeken terwijl die vijf Mike bezig houden.
Hopelijk waren we niet te laat...

Skye pov:
Ik werd wakker en raakte in paniek.
Waar was ik? Wat was er gebeurd? En belangrijker nog, wie was ik?!
Ik zat in een donkere ruimte en de deur zag er best griezelig uit.
Ik keek uit het raam en zag een groot bos met een klein open veld voor dit huis.
De deur vloog open en ik schrok.
"Mooi, je bent wakker!" zei een jongen met een half verbrand gezicht en best enge vleugels.
"AAH!" riep ik.
"Woah... Rustig. Ik ben het, Mike. Je broer."
Broer? Heb ik een broer?
"Wa -"
"Ben je oké? De explosie gaf je een hersenschudding. De dokter zei dat je waarschijnlijk een deel van je geheugen kwijt bent."
"Mijn... geheugen...?"
Ik kon me inderdaad niks herinneren.
"Jij ben Claire. Mijn kleine zusje. Weet je nog?"
Ik schudde mijn hoofd.
"Heeft de explosie jou...?"
"Oh ja. Mijn gezicht en vleugels... Ja chemische troep deed dit."
"Waar zijn we?"
"Thuis. We zijn nu veilig. De monsters kwamen achter je aan. Ik heb je gered en toen de explosie..."
"Monsters?"
"Ja, voornamelijk zombies en weerwolven."
Monster die achter me aan zitten. Kon dit nog erger?!
"Als je een monster ziet, roep mij maar. Ik zal je beschermen."
Gek genoeg voelde ik me gerust gesteld en ik knikte.
Hij ging weg en ik ging op mijn vensterbank zitten. Zo kon ik mooi naar het bos kijken...

Even later liep ik mijn kamer uit.
Mike had niet gezegd dat dat niet mocht en ik wilde kijken of wat dingen in dit... ehhh... ons huis misschien mijn geheugen konden opfrissen.
Niks leek herkenbaar en ik kon nergens iets aan vast knopen qua gebeurtenis.
"Skye! Daar ben je!" riep een jongensstem en ik draaide me op.
Een jongen met groen haar keek me aan en liep naar me toe.
"Sorry... Maar ik denk dat je de verkeerde hebt..." mompelde ik.
De jongen keek me verbaasd aan en ik keek hem aan.
"Ik ben Claire."
Hij deed zijn mond open zonder iets te zeggen en hij deed hem oo weer dicht.
Een paar seconden later drong het pas tot me door.
"Wacht, jij bent zo'n zombie! Jij bent een van die monsters waar mijn broer me voor waarschuwde!"
"Broer?" zei die jongen verward.
Ik stapte achteruit.
"Mike! Mike, help!"
"Wa-" de jongen keek me bezorgd en met een verdrietige blik aan.
"Skye, ik ben het..."
"Noem me niet zo! Ik ken jou niet eens! MIKE!"
Eindelijk kwam mijn broer eraan en hij duwde me naar achteren.
"Claire, we hier. Ik zorg wel dat hij hier weggaat!"
Ik rende naar mijn kamer en ik hoorde die vreemde jongen nog een keer Skye roepen.