Chapter 25

3 1 0
                                    

Summer's POV

Pumasok ako sa bahay. Akala ko ako lang mag isa ang nandoon but nakita ko si Declan na inoobserbahan ang kwintas na nakita ko noong nasksidente si Autumn.

I heared Demmer howl from above kaya pumasok ako sa kwarto namin ni Snow para kunin siya.

Kinuha ko si Demmer at idinala sa ibaba. Umupo ako sa couch at nahiga si Demmer sa lap ko.

"What do you think is this? May connection pa to sa mga nangyayari?" Declan ask and he sit beside me habang hinahaplos niya sa ulo si Demmer.

Ibinigay ko sa kanya ang picture ng nangyari kay Snow at ang kwintas na kakakuha ko lang sa labas.

I lean oh his shoulder. Who would have think na may noon lang ay mag kaaway kami?

"Summer?" He called out.

"Hmmm?" I answered while closing my eyes. I felt like I am safe when I'm with him. He hold my hand.

"Everything will gonna be okay." He assured at mas hinigpitan pa ang paghawak niya sa kamay ko.

I closed my eyes firmly stopping my tears to flow but I failed.

Bumaba si Demmer mula sa lap ko at hindi ko alam kong saan pumunta.

Declan held my chin and made me look at him. How can be this angel like me? He doesn't deserve me.

"Why are you crying again?" He said and hugged me pero ang kamay naming magkahawak ay hindi pa rin nahihiwalay.

I cry hard on his chest. I can't take it anymore. I feel like I am the most miserable sister. I can't protect my sisters. The person I loved. I can't protect them. I am the who is responsible from all of this.

Declan was caressing my back. I can't stop crying. I can't stop blaming my self. I hate myself. I wish na sana lahat nang nangyayari sa mga kapatid ko ay mapunta sa akin.

I can't bear losing one of them. Sila ang lakas at kahinaan ko. Sila ang maasahan ko.

But now I have Declan and others. I have them.

"Summer?" He called out again.

I didn't reply instead I just wait for him to continue what he want to say.

"Will you hold my hand? You and I. If were together. We can smile." He assured and hold my hand tightly.

I don't what to say. My mind was interrupted when someone rang the doorbell.

"Ako na ang magbubukas." I said then stand up and wiped my tears.

When I opened the door I saw Manong Vince.

"What brings you here manong?" I ask.

"Yung damit daw po ng mga kapatid ninyo ang nung boys maam."

"Sandali lang manong." Sabi ko at bumalik sa sala.

"Kunin mo ang damit ng barkada ako naman ang kukuha ng damit ng mga kapatid ko." Utos ko sa kanya at pumunta na ako sa ibabaw para kunin ang mga damit nila. Kinuha ko ang nagiisang malaking bag.

Kaya pa nga siguro isang tao doon. Doon ko nilagay lahat ng gamit nila at damit sa isang bag.

"Declan!" I shouted. Agad naman siyang pumunta sa kwarto.

"Ibaba mo nga to. May tatawagan lang ako." Utos ko muli sa kanya at kinuha ko ang phone ko.

Pumunta ako sa Veranda at tinawagan sina Mom.

After a couple of minutes Mom answered the phone.

"Yes sweetheart?"

"Mom." I said that and I'm already crying.

Hold Me TightWhere stories live. Discover now