"Run Claudia run dont look back" ani ng babaeng ang saplot ay punong puno ng dugo kailangan makaalis ang anak nya ng agaran ani nya sa kanyang isipan
"Mama no mama please" ani ng batang babae pati ito ay puno ng dugo at sugat
"Run Claudia okay lang si mama tumakbo kana" saad ng babae habang kinakalaban ang mga kawal na gusto silang paslangin
Walang nagawa ang bata kung hindi sundin ang kanyang ina tumakbo sya ng tumakbo sinusundan parin sya ng mga kawal takbo lang sya ng takbo hangang sa makalayo sya hindi na nya dinig ang mga sigaw at kalansing ng metal na mula sa mga kawal
Nang mapagod sya ay nagtago sya sa ilalim ng isang malaking bato na mistula kuweba naisip isip nyang dun muna sya magpapalipas ng gabi
Ang kanyang mga munting hikbi ay natatabunan ng tunog ng ulan
Iniisip nya palamang ang kanyang ina ay hindi na nya mapigilan humikbi
Nang mapagod kakaiyak ito ay humiga sa lupa upang magpahinga di nya namalayan ang dalawang babaeng kanina pa sya pinagmamasdan
"Kaawaawa ang sinapit ng batang ito" ani ng unang babae
"Tara dalhin natin sya sa ampunan" saad naman ng pangalawang babae bago pa man nila malapitan ang bata may tila isang misteryosong ilaw ang bumalot rito tinakpan nila ang kanilang mata sapagkat ay sobra itong nakakasilaw
Hindi na gawa pang lapitan ng dalawang babae ang paslit dahil ay halos wala na silang makita sa liwanag na nagmumula sa batang babae
Ilang sandali palamang ay unti unti nang nawawala ang liwanag tumambad sa kanila ang batang babae walang nagbago rito liban nalang hilom na ang mga sugat neto at ang kulay puti at asul netong buhok ay napalitan ng kulay kayumangi
Nangmasilayan ulit nila ang bata ay dali dali nila etong binitbit patungo sa bahay ampunan
Pinalitan nila ang suot nitong puting bistida na puno ng dugo sa malinis na pantulog hinayaan na nila itong magpahinga
Naisip isip nila hindi pangkaraniwan ang batang iyon
