Even When It Hurts

Chapter 6

Happy Reading💕
- Zora 🌙

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

CHAPTER 6: Locket Room

"WAG NA WAG MONG ITANONG SA AKIN ANG TUNGKOL SA BAGAY NA YAN DAHIL UNTI UNTI LAMANG NA BUMABALIK SA AKIN ANG NAKARAAN NA GUSTO KO NANG KALIMUTAN!!"

Napatigalgal ako nang sumigaw si Marco sa harapan ko. I look into his eyes and saw so many emotions are in it. But one thing is very visible in his face, anger.

Bumalik sya sa paglalakad at iniwan akong nakakanganga at takot sa kanya. His anger is not ordinary , it holds a great emotion. Kahit na takot akong lumapit sa kanya kasi parang nananakit na sya ay pinatuloy ko parin ang paghabol sa kanya at hindi na lamang sya pinansin, ayokong lumala ang galit nya at baka mapagbuntungan ako ng kanyang galit.

Inunahan ko siya sa paglalakad at iginiya ang daan patungo sa main house ng Isla kung saan naka pwesto ang opisina ko. Kahit na nag aaral pa ako ay pinamamahalaan ko na ang islang ito dahil walang karapatan ang mga magulang ko dito. Hindi naging madali sa akin na pamunuan ang negosyong ito dahil sa sinabi ko na sa inyo na hindi ako pinaaral ng mga magulang ko kung pano mamalakad ng isang negosyo dahil ayaw nilang malampasan ko ang kanilang yaman. They want me to stay on what I stand right now. But I won't let them.

Managing this island and being homeschooled I really can't do everything ng sabay sabay pero laking pasalamat ko dahil may mga trabahante si lola noon na ayaw umalis sa isla at nagpatuloy sa pagiging loyal sa lola ko kaya kahit ako na ang namamalakad dito ay okay lang sa kanila.

Nang makapasok na kami sa main house ay ipina asikaso ko na agad si Marco sa mga trabahante ng Isla. I'm not really sure pero ang alam ko kapag may dalang bisita ako or yung lola ko noon ay una nila itong dinadala sa rooftop upang masilayan nila ang kabuoang ganda ng islang ito.

I really want to go with them pero alam ko na mainit pa rin ang ulo ni Marco kaya hinayaan ko nalang muna siya ng guide nya.

Dahil bumisita lang ako dito para makapagpahinga at bukod pa don ay wala naman akong ibang gagawin ay nagpasya na lamang ako na pumunta sa Locket Room

Locket Room ay ang nag iisang silid sa bahay na ito na hindi nabubuksan ng mga trabahante dahil sa grabeng sekyuridad na ginawa nila lola nito. Dito mo makikita ang mga private files ng Isla o mga private files ni lola. At dahil ako na ang nag mamay ari nito ay ginawa ko na itong library at computer room.

At dahil nga sa bored ako ay isa-isa kong hinalungkat ang mga files ni lola dito, anyway I have the rights kasi nga saakin iniwan ni lola ang lahay ng nandito sa Isla.

Habang naghahalungkat ako sa mga files dito ay may nakita akong isang Blue Envelope. It is unusual though kasi lahat ng file envelope dito ay color black.

Hmm I wonder what is it. Hayst maybe i'll read this now-

*Kringgg kringgg

Oh its my phone ringing. Kinuha ko ang phone sa akong bulsa at tiningnan kung sino yung tumawag sa akin.

| Yannah Calling |

Tsk! Anong nakain ng kakambal ko at tinawagan nya ako ngayon?

V: Hello

Y: Asan ka?

Shit hindi nya pwedeng malaman na nandito ako sa Isla Viyah dahil alam kong pupunta agad sina mommy dito at pagsasabihan ako na ibigay ko na sa kanila ang islang ito and I don't want to give it to them. This Island holds a big part of my heart heart lalo na ang mga trabahante dito naging malapit na silang lahat sa akin.

V: Nandito ako sa bahay ni ma Lena

Y: Tsk nandyan ka na naman , kaya hindi na ako nagtataka na ganyan yung asal mo eh, asal mahirap

V: Pwede ba Yannah kung wala kang importanteng sasabihin ay ibababa ko na to dahil may gagawin pa ako.

Y: Mommy said that you need to go home right now because ate Lheiandra is going to intruduce her boyfriend to the family at kahit sampid ka lang sa pamilya ayaw mapahiya ni mommy dahil alam ng magulang ng boyfriend ni ate na may kakambal ako

V: N-naka uwi na sina Ate Lhei at kuya Alheyan?

Y: Malamang Viyah !! Pano nya ipapakilala yung boyfriend nya kung wala sila dito. Bobo

Ay lintek ang maldita talaga nitong kakambal ko, konti nalang konting konti nalang talaga at isasabit ko to sa malaking kahoy dun sa likod ng bahay namin. Argghhh

Pina hinahon ko muna yung sarili ko saka ko sya sinagot

V: Okay uuwi na ako

Hayst ambait ko diba? d-_-b

In-off ko na yung call at lumabas na sa locket room para mahanap na si Marco para maka uwi na ako agad. I don't want mommmy to get mad at me again.

Una kong tiningnan ang rooftop at nagbabasakaling tumambay si Marco dito. Tumatakbo akong pumunta patungo doon.

Nang umabot na ako sa pintuan sa rooftop ay binuksan ko agad ito at laking pasalamat ko at nandito nga sya nakatambay sa rooftop. Tiningnan ko sya at sakto namang lumingon sa sya kinatatayuan ko he's holding his phone at his right ear, may ka-tawag ata sya. Sakto namang natapos na yung tawag nung nakalapit na ako sa kanya.

" Sakto lang ang punta mo dito, kailangan na nating umalis dahil may pupuntahan pa ako at importante yun"

"Geh umuwi na tayomay pupuntahan din ako na importante eh"

Nagsimula na syang maglakad patungo sa pintuan ng rooftop. Dali dali naman akong sumunod at baka iwan nya ako dito mag isa. Wala talagang ka bait sa katawan tong taong to ni hindi man lang ako inaya na umalis at dire-diretso lang syang naglakad.

Nung nasa sala na kami ng Main House ay hindi ako mapakali dahil sobrang tahimik talaga nya at hindi ko nakasanayan eh ang ingay kaya ng lalaking to kapag kaharap si mama Lena tapos hindi man lang sya iimik kapag ako kasama nya? Aba di pwede yun!!

" A-ahm—"

"Wag kang maingay naririndi ako"

Ay teh ang sungit nya parang nireregla lang ganun?

"SORRY"  agad kong sabi sa kanya

Agad syang huminto sa paglalakad nung sinabi kong yun

*Bogshh

Aray letse ang tanga ko talaga, nabangga tuloy ako sa likod nya shetness. Eh sa hindi ko inaasahan na hihinto sya eh.

Lumingon sya sa akin at malamig na tiningnan ang kabuoan ko. Ay parang may pagnanasa lang?

"Hmm.. Why are you saying sorry to me?"

"Tungkol sa kanina , I'm sorry for opening that topic na hindi mo pala gustong maalala.I'm really sorry Marco"

And unexpectedly he smiled at me
Napatanga ako nung ngumiti sya sa akin that smile is so- so perfect yung parang kapag nakita mo lang yung ngiti nya ay nabubura lahat ng takot mo.

" You don't need to say sorry, hindi mo naman alam na may alaala pala ako na ayaw kong balikan and I'm sorry too kasi nasigawan kita kanina, nagulat lang din kasi ako "

I smiled back at him. I didn't know na may good side pala si Marco and it's good to know na nakita ko ang side nya na yon.

"Tara?" Sabi ni Marco sabay lahad ng kamay nya sa akin

Tiningnan ko ang kamay nya at tinanggap yon

"Tara"

Ghallaxey
Zora🌙