Psycho'Minarista (BxB) (MPreg)New Generation✔

#_07

{ALDUS PoV}

"Shit! Anong nangyari?." Sapo ko sa aking ulo dahil sobrang sakit pero magaan ang pakiramdam ko yong parang ang High high ko.

Kaya tumayo na ako at pumunta sa cubicle ng dorm at nag bawas ng tubig sa katawan at naghilamos na habang naghihilamus ako ay may ala-alang nagpatigil sa akin.

"Please aldus, ako na lang mahalin mo.. please." Boses ni shannon sa aking isipan at bigla siyang nag iba at napatay daw niya si clarence.

"Ano ba nangyayari sa akin? Bakit parang totoo ang nangyayari." Di mapigilang bulong sa aking isipan, kaya tinapos ko nang maghilamus at mag sipilyo at lumabas na ng dorm.

Nasa kalagitnaan ako ng palalakad at nasa harapan na ako ng kumbento ng makita ko ang malaking larawan ni clarence at nakalagay na "R.I.P, Clarence " gulat ako... gulat na gulat.... hindi ko inexpect na mangyayari ito... na totoo ito.. anong ginawa ko? Bakit kunti lang naalalaa ko?..

"Kawawa si clarence... psycho pala yang si shannon...... grr. Katakot!" Floyd, classmate ko

"Sana di na yun bumalik dito... baka isa-isahin tayo." Finn, pinsan niya na classmate ni shannon.

Di ko na lang sila pinansin at pumasok na ng kumbento dahil gusto kong makita si clarence, ngayon wala na siya parang ang gaan ng paligid wala nang mangungulit sa akin at parang wala ng panganib.

"Magandang umaga father Robio, father Juanito, at father Franco." Sabi ko sa mga pati tinignan ko ang kabaong ni Clarence at ang ganda niya sa kanyang sout na seminarista bulo suit, pansin mo din sa leeg niya ang tadtad na saksak.. so totoo lahat ng nasa isip ko kanina? Totoong napatay ni Shannon si Clarence.

"Kahit pari ako, naging ama pa din ako sa anak kong si clarence... nagkakaganito siya dahil iniispoiled siya ng kakambal ko, i can't blame Shannon dahil sa umpisa pa lang si Francis at clarence na may gawa... naniniwala akong nagawa lang yun ni shannon dahil sa sobang depression at lungkot kaya lumala ang sakit niya... ako ang dapat sisihin dito dahil di ako naging mabuting ama sa anak ko, mas pinili ko maging pari kaysa gabayan at alagaan ang anak ko." Pinapatahan ito nila father juanito at fathe robio.

Di nagtagal ay lumabas na din ako ng kumbento para mag umagahan kasabay ko si father juanito na siya ang makakasabay nming mga seminarista dahil siya magbibigay ng task sa amin pagkatapos naming mag umagahan.

Nag umpisa na kaming kumain at nakikipag kwentuhan sa mga seminarista na kaharap ko at gulat na gulat sila dahil ang high ko raw ngayon, sinabi ko na lang sa mga ito na baka nasobrahan lang ako sa ka'kapi at tumanggo lang ang mga ito.

Pansin ko din ang masamang presence... minumulto ata ako ni clarence. Naku naman.. wag mo ako sampulan clarence baka bangungutin ako. Matapos lahat ng task na binigay sa amin ay lumabas na ako para bumalik sa dorm ko. Pero... i saw Jem nakatayo sa dorm ko at parang may kailangan sa akin.

"Jem bakit?" Blankong tanong ko. At kita ko sa mga galaw at expresyon niya na di siya masaya sa aking tanong.

"Tinatanong mo kong bakit?!..... DAHIL SAYO IPINADALA NA SI SHANNON SA SHELTER, AT DAHIL SAYO LUMALA ANG SAKIT NIYA. bakit aldus?... bakit mo sinasaktan ang taong mahal na mahal ka bro.. ito tatandaan mo huwag na huwag mo na hahanapin o subukang hanapin si Shannon dahil makakalaban mo ang kapatid niya at lalong ako, dahil...... mahal ko siya." Para akong nabinggi sa kanyang sinabi pero, di ako susuko bro.. mahal ko din si shannon kahit na gago ako. Mahal ko siya noon pa man at di nagbago yun... babawiin ko siya. Hindi man ngayon alam kong sa darating ng mga taon. Hintayin mo ako shannon... pag maging akin ka na hinding-hindi na kita bibitawan pa.

"Alagaan mo siya"yun na lang nasabi ko dahil may tiwala ako sa kanya na kaya niyang alagaan, at siya lang pag-asa ko para magkaroon ng konesyon sa mahal ko.

"Ano sabi mo?"

"Alagaan mo si shannon... alagaan mo ang mahal ko." Bigla itong natawa at naging seryoso uli ang ekspresyon.

"Mahal?**natawa siya**, marunong ka pala mag mahal.... sige, aalagaan ko ang mahal ko dahil MAHAL KO... at hindi mahal mo." Ngumiti na lang ako kahit kanina pa ako nagtitimpi... relax aldus, relax...

Sinundan ko ito ng tinggin sa kanyang pag alis at lahat ng kanyang sinabi di ma'alis-alis sa akin. Panalangin ko sa may kapal na sana wakasan na niya ang paghihirap namin ng aking iniirog at maayos ko ang dapat.

{JEM PoV}

Kapapasok ko pa lang sa akin silid, oo silid ko na lang.. wala na dito si Shannon ei, wala na yong magandang mukha ng taong minamasdan ko pag natutulog siya.. yong first kiss ko, yong taong first na nakahawag ng aking **** siya lang ang unang taong nagparealized sa akin na hindi lahat ng bakla sinasaktan. Natamaan ako dun kasi may isang taong sinaktan ako.. yong taong mula pagkabata namin mahal na ako.. si Menard o kilala bilang Mey.. i don't know i felt like i was empty.. wala ng nangungulit sa akin.. wala na yong mey na palagi kong pinapaiyak.. umuwi na siya and i know i was the one who can blame.. i can't love him the way he can love me. Only shannon, si shannon lang talaga ang minahal ko ng ganito.

**kring....kring....kring**(tito andie Calling...) dali-dali kong sinagot.

"Tito, napatawag Po kayo?"

"A-anak si Shannon...malala na ang sakit ng anak ko... dadalhin na namin siya sa amerika ngayon."

"Tito, sasama po ako"

"Are you sure about that?"

"Yes, tito.. and besides nakapag drop out na ako kanina lang dahil kukunin ako ng daddy ko papuntang amerika din kaso next week pa, so tito... sasama po ako" pangkukumbinsi ko dito.. yeah, totoo ang lahat ng sinabi ko dahil may maliit na business na si daddy sa amerika kasama ang kabit niya.. habang ang mom ko tulad din ni shannon.. may personality disorder, kaya iniwan siya ni daddy noong nalaman daw nila yun sa doctor.. at lumala noong may inuuwi na si dad na babae and nang pag alis ng aking ama at pang iwan niya sa amin.. galit ako noon sa kanya pero, anak lang ako.. anak lang ako kaya wala akong right mag demand sa feelings niya para sa kinakasama niya ngayon.

"Sige ijo, prepare your stuff and pumunta ka na lang sa Airport.. ako na bahala sa ticket mo." Ang bait talaga ng daddy ni shannon. Sobrang swerte ng magulang niya kahit gay couple sila still matibay pa rin ang kanilang pagmamahalan.

**tooot....tooot...tooot** (End of call)

Binabaan niya ako ng tawag at ako ay inaayos ang mga gamit at bago ko ayusin ay inayos ko muna ang king dorm. Pero, habang nag lilinis ako ay biglang pumasok sa utak ko ang mukha ni mey na umiiyak, i don't know why pero biglang tumibok ang puso ko at parang kinukurot ito sa sakit ng makita si mey sa aking isipan na umiiyak.

**"a-ako na lang jem"**

"Relax jem... it's just nothing." Pag papakalma ko sa aking sarili.

Natapos kong linisin ang dorm ko at gamit ko ay nag bihis na ako, sakto 11am na at lumabas na ako at tumungo sa kumbento para puntahan ang mga pari at mag paalam.

Habang binabaybay ko ang daan ay nahagip ng aking isipan ang mukha ni mey at mga ala-alang meron kami dito sa seminaryo, ang pangungulit niya sa akin sa may cr noon, ang pagsunod niya pag kumakain ako. Ang pag iyak niya na palagi kong iniisip. Pilit kong inaalis sa aking isipan ang mga alalang yaon pero bakit konektado pati puso ko ano ba talaga nangyayari sa aking, bakit parang ang bilis ng tibok ng puso ko...

************************************

This chapter dedicated to cutiecane23 Bheshh itey na hahaha enjoy reading.

-MoiSeekLover