Who Is The Real Killer?

Chapter One

Xianel's  P.O.V

Hi, my name is Xianel Castroverde, 18 years old ...I  am a simple person,...simple lang manamit but I have a beautiful face, white and clearskin, have a long black straight hair, beautiful eyes at mahabang pilik mata, pointed nose then I have a coca cola body and lastly I have a kissable lips na nakakapang akit sa mga lalaki raawwww...kidding.

And I also studied in Heston Elvs L. Lacosta in short HELL UNIVERSITY... I know na parang creepy ang name ng school..but to be honest maraming karadumal dumal na nangyayari dito na hindi mo maiisip na mangyayari.
.
.
I started to study here when I was in grade 7..in the first hindi payag ang parents ko na magstudy ako dito dahil hindi daw maganda ang school na ito dahil sa mga nagaganap ditong hindi kanais nais, they are just concerned about me.

Pero pinilit ko padin ang gusto ko, hanggang sa napagtalunan namin ni mommy, gosh for the first time nag away kami ni  mom because of this.

-flash back-

"Mom, I told you I want to study in that school, and you can't do about it" I told her na may inis sa aking boses.

"Xianel, please stop this nonsense ano bang pumasok sa isip mo?...god Xianel how many times did I tell you na hindi ka maaaring mag-aral sa school na 'yon dahil hindi 'yon makakabuti sayo" mom said.

Arghhhh naiinis na ako kanina pa kami nagtatalo because of this..ayaw parin talaga na mag-aral ako doon.

Hayss kailan kaya matatapos ang usapan na to.

"Mom, please.. Kahit ngayon lang supportahan niyo naman ako" pakiusap ko.

"Xianel baby...you know that I'm doing this for you...sinabi ko na sayo diba pwede ka mag-aral kahit saan mo gusto and I'm willing to support you, but....please huwag lang dito..please baby makinig ka naman sa akin"mom said.

Umiling iling ako na nagpapahayag na hindi ko siya mapapabigyan.

"Im sorry mom, but I can't malaki na ako. I know what I'm doing..but don't worry mom I will be alright, walang mangyayaring masama sa akin and besides andon naman si Krisha mag aaral kaya may kasama naman na ako" paliwang ko sa kaniya nang sa ganun hindi na siya magworry at payagan na ako.

"Kahit na...paano ka nakakasigurado huh? hindi padin ako mapapanatag knowing na andon ka nag-aaral sa school na 'yon" maawtoridad na wika ni mom "Anak listen okay, alam mo what happened to your ate at hindi ko na kakayanin na maulit muli yon sayo..ikaw na lang mayroon kami, ikaw na lang ang natitira sa amin" mahinahon at nakikiusap na wika ni mom na nakahawak ang kaniyang mga kamay sa dalawa kong palad.

I know that mom is concerned about mu safety...but I need to do this at buo na ang desisyon ko.

"Mom I know that you are very worried about me..but I'm promised na hinding hindi mangyayari sa akin ang nangyari last year..and sorry pero buo na ang desisyon ko ko" final na wika ko sa kaniya.

-end of flashback-

And after that wala nang nagawa si mommy, lalo na buo na ang desisyon ko kaya hinayaan na lang nila ako. Besides wala nadin naman magagawa si para pigilan ako sa nais ko.

Hell University is not a normal school like others, because there's have many bad happened, there so many people died.

Yes many....teacher, student, janitor/janitress, and so many.

Lalo ring kinakabahala ng lahat ay hanggang ngayon hindi padin natutukoy o nahuhuli kung sino talaga ang pumapatay and what the reason of killer to do those things.

Alam kung kabaliwan ang naisip kung mag aral dito knowing na hindi ito safe pero gaya ng sinabi ko I need to do this...at isa pa iba ako..dahil imbes na matakot I felt amazed... Isn't it exciting?.
.
.
.
Kasalukyan akong naglalakad dito sa hallway, it's 7:30 A.M at 8:00 pa ang start ng class kaya hindi pa ako late.

Marami din akong nakikitang student dito sa labas, may kaniya kaniyang ginagawa...well ano pa nga ba I'm sure nagchichismissan lang ang mga yan.

Minsan nga nagtataka ako kung bakit marami padin ang estudyante ang nag aaral dito sa kabila ng nangyari.

Sabagay isa nga pala ang school na to sa pinakasikat dito sa Pilipinas, kaya kadalasan mga mayayaman ang pumapasok rito.

Sa tingin ko din ay hindi alam ng mga tao sa labas ang nangyayari dito sa loob ng campus maybe because the owner of this school doing some ways about this issues for no one to know lalo na ang mga taga labas ng school.

Only the student of Hell University can know.

Hindi magiging maganda ang epekto nito sa paaralan kung sakaling may makalaam na hindi dapat siguradong masisira ang reputation ng school .

"Xianel, wait!!!!!"

Napabalik naman ako sa aking ulirat when someone call my name. Alam ko na kung sino yon sa boses palang nito alam na alam kong siya na....

Kaya huminto ako sa paglalakad at lumingon, there nakita ko ang isang babaeng tumatakbo.

"Graveh ka best, hindi mo man lang ako hinintay" hingal na hingal nitong saad sa akin ng makarating sa aking kinaroroonan.

Btw, this is Krisha my one and ony bestfriend  at siya din ang nag iisang kaibigan ko dito sa school.

Actually hindi naman ako friendly, kaya hindi ako nakikipagsocialize sa iba.

Since elementary me and Krisha we're classmate, kaya natuwa talaga ako ng malaman kong sa Hell University rin pala balak niyang mag aral.

Hindi na ako loner dahil may isa na akomg kaibigan na matagal ko ng kilala.

Ayoko naman makipag kaibigan sa ibang nag aaral dito, marami din kasi ang plastik dito pati itsura retokada, hmm minsan mayroon mga taong kunwari makikipag kaibigan pero the truth is sinisiraan ka patalikod.

"Hoy girl, are you okay..hindi ka nakaimik diyan ano nasa earth ka pa ba??" Sarkastikong tanong nito.

"Ah yeah I'm fine..by the way sorry pala kasi hindi kita napamsin kanina kaya hindi kita nahintay" hinging paumanhin ko.

"What?! kanina pa kaya kita tinatawag halos maubusan na ako ng boses kakasigaw sayo girl...." Nakasimangot na angal nito at nagcross arams pa sa harap ko.

"Sorry na nga dba," paglalambing ko rito.

"Tss, I know malalim na naman iniisp mo kanina" mataray na ani nito.

"Hindi ahh" pagdedeny ko

"Okay" sagot na lang nito and then she rolled her eyes.

"Ahmmm, tara na?...baka ma late pa tayo" aya ko sa kaniya.

"Ay po nga pala, nakalimutan ko my class pa nga pala tayo" wika nito na natataranta na "Kaya lets go!" Muling sambit nito at hinila na ako sa paglalakad.

Nagpatianod na lang din ako sa kaniya, graveh parang hindi siya napagod sa kakatakbo kanina, ibang klase talaga tong babaeng ito, parang walang kapaguran.

Lakad takbo na ang ginawa namin dahil sa pagmamadali malapit narin kasi magtime, ayoko pa naman ang nalelate ako  dahil ayokong mapagalitan ng teacher.

Sa aecond floor ang classroom namin kaya medyo nakakapagod rin ang maglakad lalo na kapag nagmamadali kayo.

Buti na lang hindi masiyado mataas ang hells ng sapatos ko kaya hindi ako nahihirapan maglakad.

Malapit na kami sa hagdan paakyat nang second floor ng may makita kaming estudyanteng nagtutumpukan, hindi ko alam kung anong meron siguro may nag aaway na mga eatudyante.

"Girl ano kayang meron doon, bakit ang daming estudyante?" Tanong ni Krisha na ngayon ay nakatingin narin doon sa mga eatudyanteng nagtutumpukan.

Napahinto nadin kami sa paglalakad at hindi inisip na malelate na pala kami.

Ilang minuto pa kami nanatiling nakatayo sa aming pwesto bago naisipan lumapit doon sa kumpulan at halos manlamig ako nang sa wakas makita na nin kung ano ba talaga ang mayroon kung bakit maraming estudyante ang naririto.
.
.
.
'NAKAKAKILABOT' yan ang tanging masasabi ko sa nakita ko.