Yolda öylece yuruyordum ne etrafimdakileri goruyor ne duyuyordum.aklimda tek bisey vardi onu gorebilecek miyim ..ya kabul etmezse gorusmeyi diyordu icimden bi ses ya vazgectiyse sonra hemen kurtuluyorum bu histen.gidiyorum hemen variyorum sahile.bogazda kucuk bir kafe burasi.oldum olasi istanbulu sevmem ben.ama bi cekici geldi gözüme bugun.niye oldugunu biliyorum ve sonra o geliyor.uzun boylu 60 yaslarinda ama hic göstermiyor siyah bir paltosu var hava aslinda sicak ama şemsiye var elinde demekki tedbirli biri diye dusunuyorum sonra kendime guluyorum onu tanimayip hakkinda gorusum olmadigindan sonra bir anda her yer kararıyor. ...bayilmisim hastanedeyim.acaba o gitti mi diye bakiniyorum etrafa korkuyorum.ama sonra hemen geciyor cunku bi not buluyorum yanimda bir de kucuk bir papatya iste bir sorun vardi o yuzden gitmem gerekiyor ama yine gorusecegiz tabiki prensesim ..bana prensesim demis tipki eskiden oldugu gibi ister istemez muzipce sırıtıyorum
