Amerigalı bxb Texting

@9@

Hoop, yeni bölüm! İyi okumalar.

Furkan: Amerikalı

Furkan: Ben hiç iyi değilim

Amerigalı: Güzel şakaydı şimdi siktir git

Furkan: Gerskkten

Furkan: Gerçekten*

Furkan: Dave lütfen yanıma gel

Amerigalı: Biri bir şey mi yaptı

Amerigalı: Sen iyi misin

Amerigalı: Bir yerin incindi mi

Amerigalı: Ambulans çağırmalı mıyım

Furkan: Hayır hayır

Furkan: Sen gel yeter

Furkan: Lütfen

Furkan: *konum*

Amerigalı: Hemen geliyorum

Kafamın içinde birileri çığlık atıyormuş gibi hissediyordum. Sanki etrafımdaki hiç bir şeyi görmüyor gibiydim. Tüm gücümü kullanarak koşa koşa attığı konuma doğru ilerlemeye başladım. Şanslıydım ki yaklaşık 10 dakika uzaklıkta olan bir yerdi. Konuma iyice yaklaştığımı farkettiğimde derin bir nefes alıp endişeyle etrafı inceledim. Küçük bir parka gelmiştim ve durduğum yerden Furkan'ın bir bankta bacaklarını kendine çekip oturmuş olduğunu görebiliyordum. Kollarını bacaklarının etrafına sarmış ve kafasını eğmişti. Bu görüntü bile kalbimi yakıp kavururken yanına yaklaştığımda duyduğum hıçkırık sesi kalbimi kül etmişti.

Kalbimdeki sızıyı görmezden gelmeye çalışarak hemen yanına oturup sol kolumu bankın üstüne koyarak ona doğru döndüm. Sesimi elimden geldiğince yumuşak çıkarmaya çalışarak konuştum. "Furkan, sorun ne anlatmak ister misin?" Kafasını hafifçe kaldırıp bana baktı.  Gözlerinin kıpkırmızı olduğunu görmek canımı çok yakmıştı. Bana bir süre öylece baktı ardından daha da şiddetli ağlamaya başladı. Ellerimi omuzlarına koyup yüzüne doğru eğildim. "Sorun yok. Sakin ol." Baş parmağımla gözyaşını sildim ve kafamı tekrardan kaldırıp onu göğsüme çekip sarıldım sıkıca. Çok geçmeden o da kollarını belime sarıp iyice sokulmuştu. "Anlatmak istemiyorsan anlatmak zorunda değilsin. Yalnızca böyle oturabiliriz." deyip kafasına kısa bir öpücük kondurdum. "Her zamanki olaylar işte. Annemler günlüğümü okumuş gizlice. Kavga ettik işte." dedi ağlamaktan dolayı boğuk çıkan sesiyle. Ona daha sıkı sarılmaya başladım. Onun üzülmesi benim kalbimi paramparça  ediyordu. Üzülmemesi için her şeyi yapmaya hazırdım.

Genelde çok duygusuz bir insandı. İstediğinizi yapın sinirlenmez, gücenmez ya da üzülmezdi. En azından onun bu yönünü görmeden önce böyle düşünüyordum. Yalnızca duygularını saklamayı becerebilen biriydi. Bu onu duygusuz biri yapmazdı.

Bir yarım saat kadar öyle oturduktan sonra ona meyve suyu ısmarlayıp istemeye istemeye eve bırakmıştım. Onun yanından ayrılmak istemiyordum. Onun incindiğini görmek istemiyordum. Ona sıkıca sarılıp bir daha bırakmamak istiyordum. Onun hislerine gerçekten inanmaya başlamıştım.

:".