Bade

Aşk dediğin belkide budur hep acıtır arkandan vurur

Boş bir banka oturdum.denizin güzelliğini izledim tatlı bir şekilde esen bir sabah meltemi,karşımda tüm güzelliğiyle duran kız kulesi,doğan bir güneş ve ağlamaktan şişmiş gozlerimle ben. Onu düşünüyordum hala, meğersem başında beri aldatıyormuş beni gözüme baka baka "seviyorum seni" derken başka yerlerdeymiş aklı bedeni benle ama ruhu... İşte o çok çok başka yerlerde.O kadar dalmışımki yarım saattir çalan telefonu anca farkedebildir arayan Güneşti

-Bade allah aşkına Neredesin sen bu saatte.1 saattir evinin önünde bekliyorum bir yandanda seni arıyodum ama anca açabildin hanımefendi. Hadi çabuk gel Söyleyeceklerim var

-Geliyorum sen bekle biraz sabah yürüyüşüne çıkmıştım sadece. Hem sabah sabah ne söyliyceksin ya

-gelince duyarsın hadi

-tamam

Yarım saat sonra

Eve geldiğim de Güneş beni karşıladi.İçeri girip birer kahve içtik

-bade ölü gibisin ne bu hal

-uykusuzluk tan ya uyku tutmadı gece hiçte ondan

-pek inandırıcı gelmedi ama neyse

-eee sen ne söyliycektin

-Hani şu İstanbul Böğürtlen Gümüş Konservatuarı varya.

-Eee nolmuş

-Nolmuşu varmı kızım oraya kabul edildim . kayıt işlemlerinide bugün yaptırcam ve sende benimle geliceksin

-senin adına çok sevindim dostum ama ben gelmesem daha iyi olur emin ol

-sacmalama bade beni yalnız mi birakacaksın

-tamam tamam tatlişkom kızma.

Hazırlanıp hemen dışarıya çıktık. 1 saatin sonuna doğru anca gelebilmistik konservatuara . Güneş kayıt işlemlerini hallederken bende etrafı gezinmeye başladım koridorun sonundaki ses ilgimi çekti biri şarkı söylüyordu. Ama öyle güzel ve içten söylüyordu ki

Aşk dediğin belki de budur
Hep acıtır arkadan vurur
Sanma üç günlük bu hislerim
Ben burda her gün seni bekledi.
Gel beni kendinden mahrum etme nolur
Bu hayat sen Yoksan zehrolur
Duy beni duy nolur
Don bana don nolur
Aşk dediğin elbet bir yol bulur

-Bölüm sonu...