#see you

Κεφάλαιο 14

Melina"s pov

Μόλις μπήκε μέσα ο Κώστας τον κοίταξα κάπως περίεργα επειδή κατευθείαν μου ήρθε στη μνήμη μου και το τηλεφώνημα που τον είχα ακούσει να κάνει!

Κώστας : λοιπόν παιδιά εγώ πρέπει να φύγω

Μελίνα : πού θα πας?

Κώστας : θα πάω σπίτι μου... Θα ξαναέρθω σε λίγες μέρες

Είπε και βγήκε από την πόρτα....

Δεν ξέρω αλλά κάτι δεν μου πάει σωστά με αυτόν τον άνθρωπο φέρεται περίεργα και είναι περίεργος... Θα το ψάξω άλλη φορά αυτό να δω τι έχει παιχτεί με αυτόν!

προς το παρον μοιάζει Στεφανία το έχει πάρει πολύ βαριά αυτό με τους γονείς της από χθες το βράδυ είναι στο δωμάτιό της και κλαίει κρατάει αγκαλιά μία εικόνα των γονιών της και δεν κάνει τίποτα άλλο από το να κλαίει Δεν αντέχω να τη βλέπω αλλά έτσι είναι η κολλητή μου και την αγαπώ Δεν θέλω να πάθεις τίποτα θέλω να τη βοηθήσω να το ξεπεράσεις όλα αυτό αν και ξέρω ότι τους γονείς της τους είχε πάνω από όλα και ήταν οι μονοί άνθρωποι που ειχε στη ζωή... Θέλω σύντομα καλά Δεν αντέχω μόνο στη σκέψη ότι έχεις πάθει τίποτα τι έχεις κάνει καμιά τρέλα στην κατάσταση που είναι δεν μπορεί να σκεφτεί σοβαρά και καθαρά! Ανησυχώ για εκείνη....

Stephania"s pov

Όχι όχι δεν αντέχω χωρίς τους γονείς μου αυτά είναι υπερβολικά πάρα πολύ πολύ για εμένα ήταν πάνω από όλα τώρα δεν έχω κανέναν άλλο στη γη... Εκτός τον Άλεξ Μελίνα τον Μάκη και γενικά όλη την παρέα.... Δικό μου όμως συγκινεί μου δεν έχω κανέναν άλλον ποτέ δεν πίστευα ότι οι γονείς μου θα πάθαινα κάτι τέτοιο δεν πρόλαβα να τους προτού ένα αντίο αυτό πονάει πάρα πολύ! Μακάρι να γυρίσω πίσω το χρόνο ε στο εκείνη τη μέρα πριν το ατύχημα έτσι θα έκανα τα πάντα για να αποτρέψω αυτό το πράγμα!
Η Μελίνα κάνει ότι μπορεί για να καταφέρει να με βγάλει από το δωμάτιο να πάω κάτω στην κουζίνα με τα παιδιά και ίσως να πηγαίναμε καμιά βόλτα....όσο και να μη θέλω να τη βλέπω έτσι στεναχωρημένη που είμαι και εγώ κάπως δεν μπορώ να της κάνω το χατίρι δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου πονάω πονάω που έχασε τους γονείς μου! Αυτά είναι βαρύ για μένα....θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο και να ρθω ξέρω ότι δεν γίνεται όμως το θέλω!! Κοντεύω να τρελαθώ... Ξέρω πρέπει να το περάσω αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό για μένα...αυτό το κοριτσάκι θα τους το όνειρό μου μου είχε πει να προσέχω και να σταθώ δυνατή να μην κάνω καμιά τρέλα και να είμαι δυνατή σε ότι μου συμβεί...σίγουρα Νάουσα αυτό το πράγμα σίγουρα ήξερε ότι οι γονείς μου ήταν ήδη νεκροί εκείνο το βράδυ από το ατύχημα ...

Χτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα η Μελίνα...

Μελίνα : Στεφανία σου έχω φτιάξει λίγο φαγητό θες να κατέβεις κάτω να πάμε όλοι μαζί καμιά βόλτα?

Στεφανία : όχι Μελίνα μου σε παρακαλώ δεν θα άλλαζα απλά ήσυχη εδώ στο δωμάτιο

Μελίνα : δεν μπορείς να μείνεις εδώ μέσα για πάντα κοριτσάκι μου πρέπει να βγεις έξω και να το παλέψεις.... Αλλά προς το παρόν θα σε αφήσω για λίγο ήσυχη....

================================================================================
Γεια σας παιδιά

3ο κεφάλαιο μέσα σε μία μέρα!

Είδατε κρατάω τις υποσχέσεις μου:)

Ξέρω ότι το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ μικρά απλώς τα γράφω όσο πιο γρήγορα μπορώ και για να γίνει και πιο πολλά κεφάλαια ιστορία ξέρω γω...

Σύντομα θα βγει και άλλη μία νέα ιστορία!
και τέλος πάντων αυτό τον καιρό έχω πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο γιατί είναι καλοκαίρι οπότε δεν έχω σχολείο φροντιστήριο και λεφτά άρα θα μπορώ να γράφω πάρα πολλά κεφάλαια πιστεύω μέχρι το Δεκέμβριο το βιβλίο θα έχει τελειώσει!

καινούργιο κεφάλαιο λογικά θα ανεβάσω πάλι πιο βράδυ που θα ξέρω εγώ μεγάλο πάλι 2.000 λέξεις γιατί τώρα αυτά που ανεβάζω ένα με 600-700 λέξεις πολύ μικρά κεφάλαια....

Αλλά όπως και να έχει κάθε μέρα θα ανεβάζω κεφάλαια και όχι ένα σίγουρα θα ανεβάσω 2-3 το πρωί και ένα μεγάλο το βράδυ!