Yıkık duvarlar

İşte benim hikayem , yıkık duvarlar.

Biraz eskilere gidelim , küçücük bir çocuktum , 5 veya 6 yaşlarında .bir Pazar günü annemlerle pikniğe gidecektik , bir sürü hazırlık yaptık  tavuk, ızgara , köfte , mangal . Bende kendime göre bir şeyler  aldım yanıma.  kardeşim olmadığından çok  sıkılıyordum .oyun oynayacak bir arkadaşım yoktu . Her şeyi hazırlayıp arabaya bindik , yola koyulduk. Tam piknik yerine gelicekken önümüze bir araba çıktı  ve kaza yaptık  ,ben  ne olduğunu hiç anlamadım. O an kafamı koltuğa çarpmışım ve bayılmışım anlattıklarına göre .sonra uyandığımda etrafımızda ambulans ve bir kaç insan duruyordu ve bizimle alakalı konuşuyorlardı   : vah vah genceciklermiş  daha çok yazık oldu allah  rahmet eylesin  dediklerini duydum ve Birden kalktım  hastanenin önündeydik  .bir an çok korktum ve söylentilere aldanmadım. Sonra yanıma bir adam geldi ve  bana  insanlar  doğarlar  , yaşarlar, ve ölürler maalesef anneni ve babanı kayıp ettik dedi . Bir anda şaşkına döndüm ve bağıra bağıra ağladım sanki bütün şehir üstüme gelmişti o anda .  Çok akrabamız yoktu sadece  anne annem ve dedem vardı babamın anne ve babası ölmüştü kardeşleri de yoktu  .anne annem ve dedem geldi yanıma anne annem bağıra bağıra eşarbını ağzına tutup hıçkıra hıçkıra ağlıyordu .ve bana sarıldılar bundan sonra seni bırakmayacağız buse  , bizim senden seninde bizden başka kimsen yoktu dediler  ve ben o günden sonra anne annemlerde kaldım  o yaşta ölümün daha ne demek olduğunu bilmiyordum .ama kötü bir şey olduğunun  farkındaydım  sanki annemler kocaman sağlam  bir duvardı ve ben ona yaslanıyordum sonra o duvarda yıkıldı. biraz daha büyüdüm  10 yaşına geldim anne annem kalp krizi geçirdi ,dedemde anne annemin ölümüne dayanamayıp öldü. ben artık tek başımaydım . 10 yaşındaki bir çocuk ne kadar kendini savunabilirki . Beni bir yurda verdiler.  herkes aynı odada yatıyordu  odaya girdim ve herkes bana bakıyordu .orda bir kız vardı adıda Pelinmiş bana girer girmez : hoş geldin ismin ne dedi bende ismim buse memnun oldum dedim ve elimi uzattım kız elime vurdu ve :burda Benim sözüm geçer ben ne dersem onu yapıcaksın dedi. bende korkarak tamam dedim Odada 6 tane yatak vardı ve bende boş diye birinciye eşyalarımı koyacaktım. Pelin : bura Benim burda ben yatıyorum dedi .bende ikinci yatağın yanına gittim oraya gelip burda da oturuyorum dedi bende nazik bir ses tonuyla peki ama ben nerde kalacağım dedim oda bana : burdaki öbür yataklar da dolu sen yerde yatıcaksın dedi ve üzerime bir battaniye verdi bende bavulumu yastık yaparak yere uzandım sabah oldu ve heryerim tutulmuştu saat yedi idi korkarak uyandım odaya orda bizimle ilgilenen Cansu abla girdi bana : nasıl geçti tatlım ilk günün arkadaşlarınla anlaşabildiniz mi bari dedi ben tam burası çok kötü diyecekken Pelin : anlaştık tabi Cansu abla öyle değil mi buse dedi .ve sarılıyormuş gibi yapıp kolumu sıktı . bende korkarak : ee eve evet dedim Cansu abla : iyi anlaşmanıza sevindim hadi bakalım önce kahvaltı sonrada okul dedi .aşağıya inip yemek yedik ve ordan okula gittik. aradan iki sene geçti ve bizim Pelin'le aramız hala kötüydü bir gün yine okuldan dönerken yoldan geçiyorduk Pelin arkadaşı Sema ile yolun ortasında yürüyordu ve ben Pelin'e : Pelin birazcık kenara gel istiyorsan arabalar çok geliyor dedim ve bana : ayy zevzek senden biliyordum bende dedi bende bir şey söylemedim bir kaç dakika sonra Pelin'e araba çarptı ve ben bağırarak pelinnnnn dedim hastaneye götürdüğümüzde Pelin'in bacağının kesileceğini öğrendim ve çok ağladım odasından bir dakika ayrılmadım gözünü açtı ve bana baktı : noldu bana dedi bende sakin ol kaza geçerdin dedim ve Cansu abla ile doktor girdi odaya Pelin'e bacağının kesileceğini sakin bir şekilde söyledi Pelin 6 gün hastanede kaldı ve yurda geldi tam odadan çıkarken bana ağlamaklı bir ses tonuyla : buse ben sana o kadar kötülük ettim .ama sen benim kaza yaptığımda yanımdaydın arkadaşım senden çok özür dilerim dedi .ve bende özürünü kabul ettim sarıldık ve artık en iyi arkadaştık aradan yıllar geçti ve artık 25 yaşındaydım okula bitirince doktor oldum bir gün eve arkadaşım Nur Gül geldi Nur Gül benim okuldan arkadaşımdı .ve bana bu yaşadıklarımı kitap haline getirebileceğimi söyledi bende kabul ettim Evlendim ve çocuklarım oldu bu yaşananları onlara da anlattım ve artık çok mutluydum yıkılmış duvarlar sanki. yeniden örülmüştü