Jar of Memories

Before

Larah:

Bago ko ikuwento sa inyo ang mga memories namin, ikukwento ko muna kung paano kami nagkakilala...

Two years ago...

Ospital.

Itoangpinaka-ayawkong lugar salahat. Walakangibangmakitakundiputi, mgapasyente, mga dextrose at karayom at siyempre, hindimawawalaangmgaungol ng mgataongnamatayan ng isangespesyalnapartesabuhayniya.

Hindi ko alam kung bakitkamipumuntasa lugar naito, hindi ko din alam kung sino angbibisitahinnamindito. Sinamalangakoni mama dahil may bibisitahinsiyadito.

Tumigilkamisaisang pinto.

Room 403
Stella Zamora

Binuksanitoni mama. Ang una kongnakitaayisangsanggolna may nakalagayna dextrose at kung anu-ano pa sakanyangkatawan. Nakalulungkotnamayroonnapalangmhabatangnasaganitongkalagayan.

Saisangupuanaymayroongisangbabae, at siyanasiguroangina ng sanggol, si Stella.

"Tumuloy kayo." Binigyanniyakami ng isangmalungkotnangiti.

"Sige, anakpumuntakamuna kung saanmogustongpumunta,"sabini mama, "at dalhinmoito." Binigyanniyaako ng walkie talkie, "Pindutinmoang button sabawatsampungminutonamawawalaka. Kapaghindimoitosinunodayipapahanapnakitasamgaguwardiya at aalisnatayodito."

Hinalikan ko si mama sapisngi at umalisna. Ang una kongpupuntahanayangkantinananasakabilangdulolang ng palapagnaito.

Malapitna sana akongmakapuntasa counter nang may humilasakamay ko.

"Hoy, tulunganmonamanakongmakatakasdito." sabi ng isanglalaki. Samukhaniyaaymagkasingedadlangkami, perosakatawanayparasiyang 10-year old nabata. 15 years old nakasiako eh.