Sessizliğine veriyordu işittiği her sesi.
Hafif gri dumanlı havaya iç geçirdi sebepsizce,sakin olurdu böyle günler de . Taktığı gri bereyi eline aldı ve incelemeye başladı. Her şey çok ilginç geliyordu bu aralar denizin maviliği içtiği suyun berraklığı havanın maddeler içinde olup aynı anda görünmez olmasını .
Vakumlanmış bir sürahiyi düşündü içindeki havası alınsa da maddenin içinde sıkışan o görünmez hava ne olacaktı ya da o hava maddede gerçekten var mıydı emin değildi .Fazla güneşe maruz kalınca kızaran tenine baktı şaşkınlıkla her şeye hayat veren muazzam bileşiğin bi süre sonra kendisini yakışını düşündü. Havasız kalsa çürüyordu, güneş görse yanıyordu, tek ruhu bedenindeyken bi serüven yaratıyordu manidar dünyaya.
Nefes aldığını her hissettiğinde olur olmaz düşüncelere kapılıyordu. Nefes almayı dahi unuttuğu anlar oluyordu ki bazen uykusundan nefes alamadığını hissederek uyandığı günlerin sayısını da tutamıyordu hafızasında .Takındığı ruh hali ,aurasını öyle bi etki altına almıştı ki renginin hemen değişebileceğini düşünmüyordu. Bu kadar düşünmeye neden ihtiyaç duydu ,hep aynı şeyleri tekrarlıyor ve başa dönüyordu.
Sıkılmış gibi bi hali vardı. Ne ara geldiğini bilmediği parka koşar adımlarla giriş yaptı. Ayağına değen taşların büyüklüğünü hissedebiliyordu. Fazlaca aşınmış ayakkabısına bakmaktan son anda vaz geçti. Oturup sakince izlemeye başladı gülen gözleri ,koşan bedenleri ,ben burdayım varım ,var oluyorum güldükçe diyen sesleri. Sakinleşmesini sağlıyordu onların mutluluğu ,garip bi şekilde her gün burda alıyordu soluğu.
Bunu fark eden küçük bir kahve iri gözlü ,tatlı bi kız çocuğu yanına yaklaşmak istiyordu kaç gündür. Kendisi de fark etmişti konuşmak istediğini ama nedensizce oturduğu yerden kalkıp gitme isteği çoğalıyordu beyninde .
Konuşmak istemiyordu, en çok sıkıldığı konulardan biri de buydu .O kadar fazla konuşan insan vardı ki onların kelimeleri tükettiklerini hissediyordu. Kendine konuşacak söz kalmıyordu ki hangi cümleleri kullansa hiç söylenmemiş olur diye düşündü bi an .Ciddi anlamda düşünüyor gibiydi. Bu da fazlasıyla garibine kaçmıştı haliyle . Her şeyi bi anlığına boşverip küçük kıza baktı, o da kendine bakıyordu . Bunu görünce utanıp bakışlarını kaçırdı ama ufaklık hala kendisine dikkatle bakıyordu. En son bakmayı kesip bi anda yanına oturdu ve elini dizine koydu . O an fark etti yırtılan pantolununu ,sahi ne ara yırtılmıştı o. "Sarılırsam kızar mısın ?"dedi hafif sulu gözleriyle.
Bedeni bi an olabildiğince gerildi . Sarılmayı sevmezdi. En son ne zaman sarılmıştı birine hatırlamıyordu. 22 senelik ömründe hiç hatırlanmayacak şey mi diye düşündü ,verdiği hissiyatı, vücuduna yayılan o tarifsiz hazzı hissetmek istedi bi an.
Gözlerine baktı ufaklığın bir şey isteyecek sanmıştı ama o sorduğu soruyla afallamıştı bi anlığına. Başıyla onay verip kollarını açtı ,hala tedirgindi bi süreliğine sarılan küçük bedene bakıp iç geçirdi . Küçük fakat bir çok insandan daha yetenekli ellerini yavaşça araladı. Düşünmeye ,neden bulmaya çalışıyordu, acaba sevmediği yemeği yediği için mi üzgündü her gün . Sonra beyninden yediği restle birinin onu üzmüş olduğuna karar verdi ve yeniden sarıldı onun da ellerini koymasını beklerken . Ama o bunları düşünmeyip kendi dejavusunda yaşıyordu bi süreliğine. Güzeldi bi zamanlar her şey gibi, hayat bi zamanlar güzeldi. Küçük bedeni kendinden uzaklaştırdı ve hafifçe tebessüm edip ayaklandı . Aniden önüne atılan ufaklığa gülmeden edemedi. Saf saf bakarak "Seni üzen o çocuğu döverim, bana göster saçını çekerim onun." dedi işaret ettiği parmakla yumruğunu sıkarak.
Konuşmaya niyeti yoktu. Saçlarını biraz okşayıp ordan hızlıca ayrıldı. Erkenden ayrılmak istemezdi ama eğer küçük sorularına devam etseydi susması da kolay olmayacaktı .Geldiği düşünceli yollara yeni endişeler bırakarak adımladı. Hayat sandığından daha zordu artık çünkü düşündüğü şeylerin neden ve sonuçlarını görüyordu ,öğreniyordu ve en büyük hatasını da burda yapıyordu. Öğrendiğini gösteriyordu ve hayat da acımazsızca yüzüne çarpıyordu bildiği gerçekleri.
