The War Of Survival

Chapter 5

Επέστρεψα στον δεύτερο όροφο και άνοιξα μια βαριά σιδερένια πόρτα . Μπήκα μέσα και άρχισα να κοιτάω τριγύρω για τίποτα περίεργο . Ο διάδρομος ήταν σκοτεινός και ήσυχος . Καθώς περπατούσα είδα στην άκρη του διαδρόμου τα παιδιά . Ο Michael κρατούσε τον Kyle και ο Riley ήταν λοιποθυμος με τον Harry πάνω από το κεφάλι του . Έτρεξα κοντά τους και όταν με είδαν σοκαρίστηκαν
Michael : Ariana? Τι κάνεις εσύ εδώ?
Ariana : Μεγάλη ιστορία , εσείς τι πάθατε?
Harry : Είχε ζόμπι εδώ πέρα
Ariana : Τα χτυπησατε?
Harry : Ναι αλλα κάποιοι τραυματίστηκαν και χάσαμε τον Cole
Ariana : Μην ανησυχείτε για τον Cole τον βρήκα εγώ , τον βοηθήσα
Τους είπα και μου χαμογέλασαν . Έβαλα το κεφάλι του Riley πάνω μου και προσπαθησα να τον συνεφερω
Ariana : Riley! Riley ξύπνα!
Αυτός άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια του και με κοίταξε
Riley : Είμαι καλά
Μου είπε και τον άφησα . Ο Harry και εγώ τον βοηθήσαμε να σηκωθεί και ο Michael βοήθησε τον Kyle . Μετά από 15 λεπτά ήμασταν στην κοινή αίθουσα . Η Sue μόλις είδε τον Riley τον αγκάλιασε σφιχτά
Michael : Αν δεν ήσουν εσύ Ariana δε ξέρω πως θα είχαμε φύγει από εκεί
Ariana : Δεν έκανα τίποτα
Του είπα και του χαμογελασα
Jennifer : Αυτό ακριβώς
Ariana : Συγνώμη?
Jennifer : Δε μας έχεις αποδείξει ότι ανήκεις εδώ
Harry : Αν δε μας ακουσες Jennifer η Ariana μόλις ρίσκαρε την ζωή της για να μας βοηθήσει αξίζει καλύτερη συμπεριφορά
Της είπε και αυτή ρολαρε τα μάτια της
Ariana : Ευχάριστω Harry
Του είπα και μου εγνεψε . Κατά το βραδάκι πήγαμε στις αίθουσες μας . Εγώ με την Sue φτιάξαμε ένα μεγάλο υπνοσακο για να χωραμε και οι δυο . Μόλις κάτσαμε η Sue πήρε το χέρι μου στο χέρι της
Sue : Ο Riley μου είπε ότι τον βοήθησες ευχάριστω πολύ
Μου είπε και με αγκαλιασε , την αγκαλιασα και εγώ και όταν βγήκε από την αγκαλιά μου της χαμογελασα
Ariana : Δε κάνει τίποτα
Sue : Θα ήθελες όταν τελειώσει όλο αυτό να είμαστε φίλες?
Ariana : Από τώρα δεν είμαστε?
Την ρώτησα χαμογελαστή και με αγκάλιασε ακόμη μια φορά αλλά αυτή την φορά σφιχτά . Όταν χωριστικαμε ξαπλώσαμε στον υπνοσακο
Sue : Φανταζοσουν ποτέ ότι θα γινοντουσαν έτσι τα πράγματα?
Ariana : Η αλήθεια είναι πως όχι εσύ?
Sue : Ουτε και εγώ
Μου είπε και έπεσαν 10 λεπτά σιωπής . Αποφάσισα να την σπάσω εγώ
Ariana : Έχασα την μητέρα μου , δε ξέρω που είναι
Sue : Λυπάμαι
Ariana : Δε πειραζει , όταν τελειώσει όλο αυτό θα ψάξω να την βρω
Sue : Καλά θα κάνεις , εγώ έχασα τον αδελφό μου
Ariana : Δε ξέρεις που είναι και εσύ?
Sue : Ναι χωρίστηκαμε άγρια
Ariana : Τι εννοείς?
Sue : Πριν βρω τον Riley , ήμασταν μαζί . Ξαφνικα μια μέρα μας επιτέθηκαν ζόμπι και ο αδερφός μου εξαφανίστηκε . Δε τον είδα ποτέ ξανά
Ariana : Ακριβώς το ίδιο έγινε με την μαμα μου
Της είπα και αναμνήσεις άρχισαν να κυλάνε στο μυαλό μου

Flashback
Μαμά : Πηγενε να κρυφτείς στο κελάρι
Ariana : Εσύ?
Μαμά : Θα ερθω σε λίγο
Ariana : Εντάξει
Μαμά : Κάτι ακόμα
Ariana : Τι?
Μαμά : Ότι θόρυβο και να ακούσεις δε θα βγεις από το κελάρι εντάξει?
Ariana : Με τρομάζεις
Μαμά : Υποσχεσου μου πως δε θα βγεις από εδώ
Μου είπε και κλάματα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της . Εγώ την αγκάλιασα και την φίλησα στο μάγουλο
Ariana : Υπόσχομαι μαμά
Της είπα και μου χαμογελασε . Έτρεξα στο κελάρι και μόλις μπήκα μέσα έκλεισα την πόρτα . Περίμενα αρκετή ώρα την μαμά μου αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ . Αποφάσισα να βγω από την κρυψώνα μου . Όταν βγηκα το σπίτι ήταν άδειο . Τα έπιπλα και τα αντικείμενα ήταν όλα άνω κάτω . Με παράτησε? Όχι αποκλείεται να το έκανε αυτό μαμά μου είναι . Βγήκα από το σπίτι και είδα δύο άντρες . Τους πλησίασα και μόλις με κοίταξαν έφυγα μακριά τους . Δεν ήταν άντρες ήταν ζόμπι . Από τότε εμένα σε υπόστεγα και παγκάκια μέχρι τώρα

End of flashback

Χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος . Ένιωσα κάποιον να με σκεπαζει και ασυναίσθητα ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου

.
.
.
.
.
.

Αγάπες ❤️

Τι μου κάνετε?

Εγώ είμαι καλά

Άλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε

Είμαι Χαλκιδική αλλά επειδή δεν ήθελα να σας αφήσω έτσι είπα να ανεβάσω κεφάλαιο

Αύριο δε ξέρω αν θα μπορέσω να ανεβάσω

Ελπίζω να σας άρεσε

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο

Να είστε όλοι καλά

Να χαμογελάτε

Καιιιιιι

Byeeeee❤️❤️😍😍