HIS BASHER

CHAPTER THIRTEEN:

Chapter thirteen:

Isang buwan na ako dito sa U.S di ako masyadong lumalabas Hindi ko naman kabisado Ang mga lugar dito eh baka maligaw pa ako and Isa pa Wala akong kaibigan dito, kahit kakilala mn Lang dito Wala, kaya stay at home muna ginagawa ko yung story ko, Ang hirap talaga nyang buuin. Pero kaya to na simulan na eh edi tatapusin. Kahit na boboringan na akong tapusing sulatin Ito.

Nasa hallway ako ngayon papuntang elevator nasa 5th floor Kasi ang kwarto kaya nakakapagod pag maghahagdan kaya I must take the elevator then.

While pababa ang elevator biglang huminto ito and na stock kami sa loob oo may kasama ako mga Lima kami sa loob isang lola at dalawang kaedaran ko at isang lalaki na mid 40's na.

Natigil Ang elevator sa second floor ng building. Kainis anong gagawin ko, namin, buset namn o nasisiraan din pala ng elevator dito sa U.S di lang pala sa Philippines.

"What? What happened?"nagpapanic na tanong ng lola maybe mga nasa mid 70 na sya. Walang pumansin sa kanya nanatiling kalmado kaming lahat except Kay Lola.

"Is it brown out? Ohmyghad helpppppp!"nagsimula na syang magsisigaw.

"Shut up!"saway sakanya Ng babae na kasama Rin namin tatlo kaming babae kasama si Lola at dalawang lalaki.

"Nooooo I need to get out helpppppp..."

"I said shut up."nagalit na sigaw Ng babae habang Ang mga lalaki ay tahimik Lang. Hindi na ako nakapagpigil lumapit na ako sa matanda.

"Lola calm down,"hinawakan ko sya sa balikat. At humawak Rin sya sa mga kamay ko. Naaawa ako sakanya I hate seeing old woman nor man crying. I hate seeing their tears. "Lola calm down yourself,  don't worry the elevator will be open ,in just a minute the elevator will be opened let's just wait. Okay? Everything will be fine don't worry."mahinahon kong Sabi sakanya she just hug me and I hugged her back. Atleast maramdaman man Lang nya na may kasama sya, na di nya kailangan matakot dahil someone is with her. The feeling that I Never experience. Napapunas nalang ako sa luha ko ng bigla itong tumulo.

Ilang minuto pa nabuksan na ang elevator, yakap yakap ko parin ang matanda, lumabas kami na hawak nya kamay ko.

"Thank you hija!"nangunot naman Ang noo ko nung sinabi nyang 'hija'
"Hija?"nangungunot Kung noong tanong sa kanya. She just smiled at me did she know how to speak Tagalog?

"Grannnyyyyyyyy."Rinig Kong may sumigaw sa likod namin. Nang nakarating sya kinaroroonan namin.

Agad nyang hinaplos Ang balikat ng lola nya na parang sinusuri Kung may masakit ba dito.

"Grany? Oh ghad grany are you hurt? Are you okay? Ohmyghad I'm sorry grany I left you at the rooftop."umiiyak nyang sabi sa Lola nya.

"No sweetie I'm fine, she help me!"

Tinuro ako ng lola nya. And tumungin namn sya sakin at nagbago naman bigla ang ekspresyon nya, did I met her before? Familiar muka nya.

"You?"shock nyang sabi.

"You know her sweetie?"tanong Ng Lola nya

"Yeah grany I know her I've met her before."lumapit sya sakin. "It's you right the lady in the convenience store?" Yeah right nagkita na nga kami sya Yung babaeng maganda na nabangga ko.

"Yesh, yes it's me I'm sorry I didn't recognize you immediately." I gladly say

"O ghad thank you, thanks for helping my grandma."she smiled at me and niyakap ako.

"No problem, always!"

"O really? Thanks again."she sweetly smile

"Oh by any chance hija, can I invite you for a lunch, a thank you offer for helping me when I panicked inside that elevator."masayang Saad Ng matanda