* I'm just a 17 year old girl stanning with a famous guy. I am just a poor army na hindi kayang bilhin ang mga merchandise ng BTS. Nanghihiram lang ako ng Phone para lang makapanood ng music video nila during their comebacks. Kasalukuyang nasa bahay ako ng Boy best friend ko ngayon. We are both army's kaso nga wala kaming pambili ng merchandises kasi mas mahal pa sa buhay namin ang price nito. Sabay kaming nanonood ng Bts Run ngayon sa lumang cellphone niya. Pinagtitiisan lang namin kahit basag na basta makita lang namin mukha ng Idols namin. Gabi na kaya hinatid niya ako sa bahay para safe akong makauwi.
" Salamat pala sa paghatid Dan ah!
" Sus! Siri? Di ka pa ba nasanay na palagi naman kitang hinahatid sa inyo ah!
" Haha oo nga naman.
" Minsan napapaisip nalang ako na kung kaibigan ba talaga kita or haahha.
" Or? Ano?
" Wala haha. Sige na pumasok kana sa loob at uuwi na rin ako.
" Sige Bye! Mag-iingat ka ah!
" Yes! Ako pa!
" Good! Okay go na. Haha.
" Sige Bye! Siri.
" Bye!
* Dan is my childhood friend. Mabait si Dan at iba siya sa lahat ng mga lalaking nakilala ko at naging kaibigan. Mapagmahal si Dan at madaling maawa sa kapwa niya. Nag meet up kami ni Dan 11 years ago. I was 7 years old that time and he was 10 years old.
( FLASHBACK)
* Kasalukuyan akong naglalaro ngayon sa park. Takbo dito, takbo doon. Dahil na rin sa sobrang nasayahan ako sa pagtakbo ay di ko na namalayan na may bato pala sa harapan ko at natapilok ako dito na siyang dahilan ng pagkatumba ko.
" Aray naman!
* Napaiyak ako sa sobrang sakit dahil malaki din ang natamo kung sugat. Umiyak lang ako ng umiyak sa sakit ng tuhod ko sabay tinatakpan ito ng dala-dala kung panyo. Ng biglang may lumapit sakin.
" Anyeong!
* Nagulat ako ng ginamitan niya ako ng kakaibang lengwahe. Kahit katiting ay wala akong naintindihan sa sinabi niya.
" Huh? What did you say?
* Marunong din naman akong mag English sa mga panahong yun! Basic nga lang.
Oh! You can speak English.. ( Saad niya )
" Yes, I can speak a little. Who are you?
"Btw, I'm Dan Jung Hyun. I came from South Korea. Hbu? What's your name?
" My Name is Siri Mendiola. Do you really came from South Korea?
" Yes! Waeyo?
* Takte! Ano ba yung waeyo? Hays! Yes lang naintindihan ko sa sinabi niya.
" What's Waeyo? ( Saad ko )
" Oh! In English (Why).
" Oh! Ok! I think I gotta go now it's already afternoon. Bye!
* Tinali ko muna ang panyo sa tuhod ko at sinimulang tumayo at maglakad. Ng bigla nalang niya akong tinawag ulit.
" Hey! Siri?
" Yes? What do you want?
" Can I come with you?
" Huh? Why?
" I'm just a newbie here. I don't know where to go then.
" Why? Where's your parents?
" I escaped to them. They're now in South Korea. I am just travelling here by myself.
" Gosh? Really?
" Yeah! So please! Can I come with you?
" Ok No Problem.
* Sinama ko nalang si Dan sa bahay. Mabait din naman ang Mama ko kaya walang problema sa kanya yun. Naglakad kami pauwi sa bahay. Medyo isang kilometro pa ang lalakbayin namin. Nakaramdam ako ng pagod at sakit sa tuhod ko kaya napaupo ako bigla.
" Aray! ( Sabay hawak ko sa tuhod ko)
" Why? What happened? Is your wound hurt's?
" Yes! It hurts a lot. Ah! I think I can't walk right now.
* Bigla na lang siyang lumuhod patalikod sa harap ko at sinabing.
" Let me give you a back ride.
" Oh really?
" Yes!
* Di na ako tumanggi pa. Kung tatanggi ako. Di ko naman kaya g maglakad, mas lalo pa kaming matatagalan pauwi. Kumapit ako ng mahigpit at sumakay sa likod niya. Kahit ngayon lang kami nagkakilala magaan na agad ang loob ko sa kanya. Kitang-kita naman sa mga mata niya na sincere siya.
" Are you okay there? Am I too heavy?
" Yeah! But I can handle it.
" Oh okay! Thanks btw.
" Welcome.
* Tiniis lang niya ang pag back ride sakin hanggang sa umabot na rin kami sa bahay. Bumaba na ako sa likoran niya at agad pumasok sa loob ng bahay at hinanap si Mama. Sinabi ko lahat kay Mama kung bakit ko dinala si Dan sa bahay. Naiintindihan naman ni Mama kaso tumanggi siya na patirahin si Dan sa sa bahay namin. Kaya nagpasya si Mama na doon nalang siya patirahin sa lumang bahay ni Papa. Wala na din naman kasing naninirahan doon ngayon dahil sumama na rin siya sa kabit niya. Kaya napagpasiyahan na ni Mama na si Dan nalang ang patitirahin doon. Payag din naman si Dan sa gustong mangyari ng Mama ko.
( END OF FLASHBACK )
