* Nang maihatid na ako ni Dan sa bahay ay inaya agad ako ng hapunan ni Mama. Masaya kaming kumakain ngayon sa kusina ng bigla nalang siyang nagtanong sakin.
" Nak?
" Bakit Ma?
" Asan si Dan?
" Andun! Pinauwi ko na bakit po?
" Bat mo pinauwi?
" Huh? Bakit Ma? Payag ka na bang dito siya tumira?
" I mean! Bat mo pinauwi agad, di mo man lang niyaya ng hapunan.
" Sus! Kailangan pa ba yun Ma?
" Jusmeyo bata ka! 17 years old kana, di mo parin ba alam kung paano maging mabuti sa kapwa?
" Mama naman! Pinamukha mo lang talaga sakin eh na masama akong tao.
" Di naman sa ganun Anak! Napamahal na din ako sa Koreanong bata na yun! Kaya treat him as one of our family. Para di niya ma feel na nag-iisa lang siya. Remember you say na tumakas sila sa kanila diba?
" Oo Ma!
" Oh diba! Kaya siguro siya tumakas baka busy ang mga magulang niya or may mga problema ba silang di pa naayos. Tapos di natin alam malungkot pala yang Si Dan, dinadaan nalang niya sa ngiti para di natin mahalata. Kaya anak! Kung totoong kaibigan ka sa kanya, ipakita mo na tunay ka at walang pag-aalinlangan na gabayan siya. Mahilig magtago ng problema ang mga tao anak. Alam kung ikaw din. Kaya sa susunod pag hinatid ka niya dito ulit. Papasukin mo muna tapos mag chikahan kayo sandali para naman maibsan ang mga lungkot na nagtatago sa puso niya. Okay?
" Ok Ma!
* Nang masabi labat yun ni Mama at agad kong inisip si Dan. 11 years na kaming magka-kaibigan pero tila wala naman siyang sinabi sakin kung ano ba talaga ang dahilan kung bakit siya napadpad dito sa Pilipinas. Sa murang edad niyang 10 years old ay nag travel siya dito mag-isa.
* Pumasok na ako sa kwarto ko at sinara ang bintana. Kinuha ko ang Ballpen at Notebook ko at sinulat ang Pangalan ni Yoongi. Inaamin ko na baliw na baliw talaga ako sa BTS. siguro kung mayaman lang sana ako. Napuno na ng merchandise lahat ng sulok ng kwarto ko. Nakarinig ako ng kunting kaluskos malapit sa bintana kaya nagsimulang tumindig ang mga balahibo ko. Kinuha ko ang kumot ko at tinakpan ang buong katawan ko at nagtago sa loob nito. Nanginginig ako sa takot ng biglang.
" Huy! Siri! ( Pabulong na sabi ni Dan )
* Agad akong tumayo at binuksan ang bintana, si Dan lang pala.
" Langya ka! Tinakot mo pa talaga ako eh! Kala ko kung ano na. Ikaw lang pala. Btw Dan? Bat ka nandito?
" Eh! Ang bored sa bahay. Wala akong makausap.
" Haha. Diba may butiki naman dun? Try mo kayang kausapin.
" Hahahaa nakakatawa ( Saad niya habang naka fierce )
* Incase na nalito kayo kung bakit marunong siyang mag tagalog. Ganito kasi yan! Tinuruan ko kasi siya, in fairness ang dali din niyang turuan.
" Dan?
" Oh?
" May itatanong sana ako!
" Siri?
" Oh?
" Di mo ba ako papapasukin?
" Nako! Baka makita tayo ni Mama. Baka mag-isip siya ng masama.
" Ikaw lang naman ang nag-iisip ng masama jan!
" Uy! Di ah! Advance lang talaga ako mag-isip.
" Idi Ikaw na.
* Ilang segundo pa lang ay biglang bumuhos ang napakalakas na ulan kaya wala na akong ibang choice kundi papapasukin nalang si Dan sa bahay. Lumabas ako ng kwarto ko at binuksan ang pinto at pinapasok si Dan. Dahan-dahan kaming pumasok sa kwarto ko, para di kami marinig ni Mama.
" Oh ayan oh! ( Sabay abot ko sa kanya ng towel )
" Salamat Siri.
" Walang Anuman yun!
" Tungkol pala dun sa sinabi mo kanina! Ano bang itatanong mo?
" Ah! Yun bah? Ah nevermind nalang yun! Hehe.
" Ahh ok!
" Dan?
" Oh?
" Pano na yan ngayon! Umuulan san ka matutulog?
" Syempre dito. Eh saan pa ba?
" Huh? Pano kung malaman tuh ni Mama?
" Grave ang negative mo naman. Idi sabihin natin sa kanya yung totoo na pinapasok moko dito dahil maulan sa labas. Sus ako na bahala bukas.
" Sabi mo yan ah!
" Oo nga! Hays! Tabi!
" Excuse Me! Kwarto ko tuh! Jan ka sa sahig matulog.
" Uy bahala ka jan!
* Tinulak ako ni Dan kaya nahulog ako sa Kama ko.
" Pashnea ka talaga kahiy kailan.
* Tumayo ako at sinabunutan ang buhok ni Dan. Kala niya ata magpapatalo ako eh. Haha nagkakamali siya.
" Aray! Siri Tama nah! Masakit na talaga!
" Hahaha. Ikaw kasi eh!
" Di ko naman sinasadyang matulak ka. Sorry Siri.
" Awit! Wala yun! Ano ka ba haha.
" Sabay tayong pumasok ng school bukas ah?
" Haler? Araw-araw kaya tayong sabay kung pumapasok. Nag hapunan ka ba Dan? Parang pasmado ka ata ngayon ah! Hahhaa.
" Haaha hindi naman masyado. Siri?
" Oh?
" May itatanong ako.
" Ano yun?
" Kung sakaling manligaw ako sayo, sasagutin mo ba ako?
" Huh? Ano bang klaseng tanong yan? Is this a joke? Haha.
" I'm not joking. I'm serious.
" Luh! Dan ah! Kinakabahan na tuloy ako sayo. Best friend tayo diba?
" Yes, we're best friends. But I can't handle my feelings to love you.
" Gosh! Dan naman! Diba we have promises? Na hanggang friendship lang? Bat ganun?
" Siri! Gusto kita. I don't know kung bakit. Basta nalulungkot nalang ako bigla pag hindi kita kasama. Kaya nga bumalik ako dito eh! Kasi na mi-miss kita kaagad. Sana wag kang magalit.
" Di naman ako galit eh! But I just want to say na si Yoongi lang ang laman ng puso ko yiee haha.
" Haha! Oo na. Wala din naman akong laban jan sa Bias mo eh! Basta ang alam ko mas gwapo pa ako jan! Hahha.
" Excuse me! Pwet ka nga lang niya hahhaa.
" At least Korean ako haha.
" Korean ka naman talaga! Wala namang umangal ah!
" Hahaha. Tapos, mas maputi pa ako sayo Wahaha.
" Tanga ka ba? Pinay nga diba? Hays! Pero pasalamat ka sakin korekong ka hahha. Dahil sakin natuto kang magtagalog nuh!
" Haha oo na! Alam ko yun.
" Cge na matulog na tayo inaantok nako eh!
" Cge Mauna ka na.
" Bakit?
" Babantayan ko lang ang prinsesa ko.
" Sino?
" Tanga ka ba? Syempre ikaw!
* Di nalang ako nag respond sa sinabi niya at agad na akong humiga. Tumalikod ako para di niya makita reaksiyon ko. Sa totoo lang may gusto naman talaga ako kay Dan, kaso ayokong i-break ang no.1 promise namin. Na hindi magkakagusto sa isat-isa. Hindi naman mahirap mahalin si Dan. Pero, I think mas marami pang babae jan na mas deserve siya and I will support them kung darating man ang babaeng para sa kanya.
