Yıl dönümü yemeği... Gene yüzlerce aile,1000 metrenin üzerinde uzunluğu olan masaya oturup sıkıcı bir yemek yiyecekti...
"Jungkook hadi neyi bekliyorsun elbisem kırışıyor! " diye bağıran Jennie noonnaydı kendisi ablam olurdu ve şuan bende neyi beklediğimi bilmiyordum. Yanına oturduğumda "Ne düşünüyorsun bu kadar? " Dedi ona döndüm "Hiç...Gelmek istemediğimi biliyorsun noonna orası çok sıkıcı." Dedim o ise benim gelmeme gibi bi lüksüm olmadığını bildiği için umursamadı ve gülerek "Acaba tekrar karşılaşır mıyız onunla..." Dedi nefesimi verip arkama yaslandım.
...
Arabadan inerken mırıldanarak kendi kendime "Gene geldin Jungkook... " Dedim. Annem ve babam bizden bir belki iki saat önce gelmişti bu yüzden ben Jennie noonnanın yanına gittim. Koluma girdiğinde ilerlemeye başladım o ayağındaki topuklularla ne kadar yavaş yürüyordu bu! Sonunda büyük Saray kapısından geçtik ve yemek yiyeceğimiz alana ilerlemeye başladık.
"Jungkook bak somurtma tamam mı? " Dedi "Napıyım gülüp oynıyım mı? " Dedim "Onu demiyorum Jungkook çok somurtuyorsun seni hiç bir Prenses bu somurtkan halinle beğenmeyecektir. " Dedi "Kimseye kendimi beğendirmeye çalışmıyorum noonna. " Dedim ve o büyük yere her sene olduğu gibi gene geldim.
Etrafta küçük çocuklar vardı ve kendi aralarında oyun oynuyorlardı... Bende onların yaşında buraya gelip onunla oyun oynamaya bayılırdım. Annem ve babam oturdukları yerde karşısındaki, büyük ihtimalle Kral ve Kraliçe olan iki kişiyle konuşuyorlardı.
Onların yanına gitmeye başladığımda arkamdan fısıltıyla gelen sese döndüm "Jungkook benide bekle! " Dedi doğru ya kolumdan çıkmıştı ve o ayakkabılarla yürümesi pekte mümkün değildi. Tekrar koluma girdiğinde annemin yanına ulaştık ve Jennie noonna annemin yanına oturdu. Annem bana gelmem için işaret ettiğinde yanına gidip sesini duyabilmek için ona doğru eğildim.
Annem yanağımı okşadı "Lütfen Jungkook bir seferlikte olsa somurtma olur mu? " Dedi "Tamam annecim... Ben buralardayım. " dedim ve oradan uzaklaşmaya başladım ben 8 senedir bu yemeklere geldiğimde somurturdum nolmuştuda şimdi somurtmamdan rahatsız olmuşlardı.
Bu sarayın en sevdiğim yerine gitmeye başladım büyük uzun bir koridor... Kimsenin olmadığını sessiz bir yer... Onun sesinin güzelliğini ilk duyduğum yer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her attığım adımın sesi orda yankılanıyordu ve bu çok hoşuma gidiyordu. Bu koridorun sonunda iki yol vardı ve orda bir tıkırtı bile çıksa burada duyuluyordu ve bu benim birisi olup olmadığını anlamama yarıyordu.
Duyduğum tok çıkan topuk sesiyle nerde olduğunu anlamaya çalıştım.Benim ayakkabım değildi ve benim olduğum koridorda da değildi. Büyük ihtimalle yankısı gelmişti. O sırada belki hayatımın sonuna kadar beni etkileyip kendine aşık eden sesi tekrar duydum... Yerime çakıldım ve gözlerimi kapatıp onu dinlemeye başladım.
