hyeun'u çağırmak zorunda mıydın
ikimiz takılırız diye gelmiştimözlemiş görüşelim dedi
ben de gel dedim?
gayet açıktı
Jeongin, dolan gözlerini telefondan çekip karşısında Hyeun'un anlattıklarına ilgisiz kalıp kendisine gözlerine dikti.
Sulu gözlerini ondan saklamaya çalışıp hızla ayağa kalktı. Ona anlamsızca bakan Hyeun'a ve diğerine göre daha sert ifadeyle ona bakan Hyunjin'e gülümseyip "Benim uykum geldi. Eve gideyim." dedikten sonra cevap beklemeden kamelyadan çıkmaya yeltendi.
Hyunjin, koluna girmiş Hyeun'dan ayrılıp aniden Jeongin'in önüne geçti. "Bekle biraz daha, beraber geçeriz."
Jeongin, dolu gözlerini daha fazla zorlamadan sert bir ifadeyle Hyunjin ayağına bastı, "Hyeun'u evine falan bırakırsın sen, gideyim yalnız kalın." dedikten sonra başka bir şey demeden ikisinin yanından ayrılıp hızlı adımlarla evinin olduğu binaya doğru yürümeye başlamıştı.
Gözyaşlarını daha fazla tutamadan, aklında yüzlerce düşünceyle birlikte.
*
neden gittin
otururduk dahauykum gelmişti
üç saat oldu yanımızdan gideli
hala uyanıksın?geri gitti eve gelince
?
gayet açıktı
alkghjds
komik bir şey mi var
güzel laf soktun
arsız
:)
*
dövcem hyunjin'i kuduruyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
him :: hyunin
Fanfictiontexting🍃 * hyunjin egoist ukalanın biriydi. jeongin de defalarca kırılmasına rağmen hikayelerinin sonunu merak ediyordu. 220721