Kaburgamdaki Kelebek/TEXTİNG

THE END 🌊

Şarkıyla beraber bölümü okumanız dileğiyle 💫

Asel'den

Hastanenin boş koridorunda öylece etrafata geziyordum, Madmazel hâlâ çıkmamıştı ameliyattan Özgür çıkmıştı ağlama demişti ama olmuyordu yapamıyordum.

5 saatin ardından Madmazel sedyenin üzerinde çıkarıldı. Yanımda durdu elimi yavaşça kaldırıp yeşil perdeyi açtım, bembeyaz yüzü morarmıştı vücudunda koskocaman bir kesik vardı

Ne kadar organı varsa bağışlamıştı.
Dizlerim üzerinde yere düşmüştüm ben onu böyle görmeye alışık değildim ki

Morgun önüne diz çöküp Madmazeli düşünüyordum değdi mi acaba sevdiği adama sunduğu hayat onu kendi canından etmişti değmiş miydi ?

Telefona gelen bildirimle oturduğum yerden kalkıp yoğum bakım servisine doğru yürümeye başladım.

Milan oradaki koltuklara oturmuş telefonla uğraşıyordu. Beni görünce telefonunu koltuğa bırakıp yanıma gelip sarıldı

Yavaşça benden ayrılıp gözlerime baktı
"Ablamı arıyorum ama açmıyor sen iyi misin ?" dedi
Cevap vermek yerine arka cebimdeki telefonu çıkarıp Milan'a verdim
"Ablamın telefonu bu sende ne işi var? Asel ablam nerede ?"

Kızarmış gözlerimi onun gözlerine çevirdim
"Morgta ablan " dedim tiz bir sesle
"Ne saçmalıyorsun yine sen "
"Bana bak Milan, şu içerde uyuyan adama kalibini verdi ablan " dedim

Afallatmıştı bir adım geri doğru gitti, gözleri dolmuştu alt dudağı titriyordu
"Yalan söylüyorsun böyle bir şey olamaz " dedi
"Ablan buz gibi morg odasında öylece yatıyor kalbi ise Özgür de atıyor" dedim

Yavaş ve korkak adımlarla morga doğru yürümeye başladı.

Yoğum bakımda doktor çıkıp etrafa bakmaya başladı.

Annesi ve babası kızlarını sakinleştirici vurulduğu için onun yanındaydı.
"Özgür'ün yakınları siz misin ?" dedi
Başımı sallayıp yanına doğru yürümeye başladım.

"Hastamız kalbi kabûl eti sadece biraz beklmek zorundayız " dedi
"Yaşarken kabûl etmediği kalbi şimdi mi kabûl etti" dedim
"Madmazel sizin arkadaşınız mıydı ?" dedi
"Evet arkadaşımdı "

Yüzünde yeni çıkan sakalarını kaşıyıp gözlerini yere doğru çevirdi.
"Aley sizi misiniz ?" dedi
"Evet benim "
"Ona verdiğinizi sözleri tutacak mısınız ?" dedi ve gitti

Milan'ın sesi koridoru dolduruyordu. Çığlıkları duvarlara çarpıp yanıma ulaşıyordu gözlerim sımsıkı kapatıp onu hayal etmeye çalıştım, mavi gözleri kahverengi saçları omuzlarından aşağı düşmesi konuşurken aralara Fransızca kelimeler sıkıştırması.

O yarı fransız yarı Türktü gözleri annesinden saçları babasındandı.

Gözlerimi tekrar açıp doktorun peşinden koştum.
"Şey bir dakika bakar mısınız ?" dedim
Durdu ve gözlerini bana çevirdi
" Evet buyrun " dedi
"Onu yani Özgür'ü görebilir miyim ?" dedim
"Bu biraz tehlikeli olabilir "
"Bakın annesi gelecek ve içeri girme şansım yok ve beni bekleyen bir cenaze var lütfen " dedim
"Tamam 5 dakika "

İçeri girerken tereddüt ediyordum. Yatakta öylece yatıyordu teni beyazlamış ve morarmıştı adını bile bilmediğim makinelere bağlıydı.

Yanına gidip yatağın ucuna oturdum.
"Şuan beni duyuyor olabilir misin ? Eğer beni duyuyorsan senden Nefret ediyorum. Bizden onu çaldın eğer hayatına girmeseydin şuan yaşıyordu, seni gözlerin kör onun aşkını görmedin sana sarıldığında birşey hissetmedin mi ?"

Kelimeler boğazımda bir yumru gibi duruyordu göz yaşlarım yanağımdan aşağı akmaya başladı.

"Seni çok sevdi kalbini verecek kadar çok sevdi, uyandığında onun mezarına gideceksin elinde en sevdiği çiçekler olacak Manolya çiçeği en sevdiği çiçekler, senden herzaman nefret edeceğim Özgür herzaman "

Oturduğum yerden kalkıp odadan çıktım.

YAZARDAN.....

Asel gözlerini boş mezara dikmiş öylece etrafa bakıyordu, birazdan buraya bir parçasını bırakacaktı.

Yanında duran müzik çalara baktı Taladrodan Dem çalacaktı müzik çaların yanında 70lik bira duruyordu..

Özgür ve Milan mezarlıktan içeri girdiler. Milan dağılmıştı gözleri kızarmıştı yanaklarında yaşlar akmaya devam ediyordu.

Özgür'ün kulağında kulak vardı, Madmazel'in verdiği müzik çalardan müzikleri dinliyordu.

Gözlerini sımsıkı kapadı bir damla yavaşça süzülüp toprağa düştü diğeride peşi sıra toprağa düşmeye başlamıştı.

Aley gelenleri görünce müzik çalardaki müziği açıp ayağa kalktı.

Madmazel'in tabutu geliyordu, boş mezarın yanına tabutu bırakıp kapağını açtılar.

Beyaz kefeni kendi kanıyla kırmızıya boyanmıştı.
Boş mezara bırakıp üzerini kapattılar Milan'a sakinleştirici verildiği için bir tepki vermiyordu Özgür'ün omuzlarında ağlıyordu.

Aley rakıyı açıp mezarın üzerine boşaltı.
Oturduğu yerden kalkıp çıkışa doğru yürürken Milan'ın yanında durdu
"Ablan ne istediyse yaptım şimdi bu şarkıyı neden istediğini çok iyi anladım sende dinle ve anla küçük Milan "dedi ve mezarlığın çıkışına yürüyüp gitti

Özgür mezarın başına oturup bekledi birşey demek istiyordu ama olmuyordu kelimeler boğazında düğümleniyordu.

Oturduğu yerden kalkıp müzik çaları kulağından çıkardı
"Bütün şarkıları dinledim her şarkıda birkez daha sana aşık oldum ama..."

The End