Het was een zonnige morgen. De zomervakantie was bijna om. Nog twee weken. Ik trok mijn rollen op en ging naar beneden. Het was ondertussen al half tien. Mijn beide ouders waren aan het werken, dus het was lekker rustig in huis. Ik zette me aan tafel en besmeerde mijn boterham met choco. Ik had er nog niet van gebeten of Bas, mijn hondje, stond al naast mij. Zachtjes krabbelde ik hem over zijn hoofdje. Ik nam mijn boterham en at hem op. Het smaakte. Ik ruimde af en ging me omkleden.
Ik keek naar de kast. Elke ochtend had ik het moeilijk met kleren kiezen. Ik ging op mijn bed zitten en keek naar de stapel kleren. Uiteindelijk nam ik een korte jeans short en een rood topje. Ik deed het snel aan.
Het was nog maar net aan of mijn gsm ging. -MAMA- stond er op. Ik nam op. "Sam, je bent toch al wakker?" hoorde ik ze vragen. "Ja, mama" antwoorde ik braaf. "Naast je bord ligt een lijst met wat je moet doen vandaag. Heb je die gevonden?" "ja, mama" zei ik weer. Eigenlijk had ik helemaal niet zien liggen. "Deze avond gaan we naar Nele en Johan he" ik keek naar de kalender. Was dat vandaag al? "Ja" en ik ronde het gesprek af. Ik had echt geen zin om deze avond weg te gaan maar ja. Ik zag mijn achternichtjes al zo weinig... Ik liep naar beneden. Ik nam de lijst met taken.
1. Kaart schrijven voor straks
2. Kamer poetsen
3. Opruimen
Ik zuchte en begon er dan maar aan. Eigenlijk viel het poetsen nog wel best mee. Als je muziek op zet valt alles mee. Ik legde de stofzuiger weg en keek tevreden naar mijn kamer. Het zag er goed uit. Nu hopen dat men mama het ook goed vind, dacht ik in me zelf.
Na een uurtje was ik helemaal klaar. Ik nam mijn computer en bekeek filmpjes van Nicoline. Nicoline was mijn voorbeeld. Eigenlijk meer. Ik hield van haar. Uren keek ik filmpjes, bekeek ik foto's of maakte ik zelf video's. Het was zo leuk. Plots hoorde ik de deur open gaan. Ik keek naar de klok. Het was al 16u40 dus het was mijn mama. Snel klapte ik de ipad dicht en deed ik alsof ik aan het tekenen was. Ze geloofden het. "Sam heb je de kaart al geschreven?" vroeg ze. Shit helemaal vergeten. "Nee, ik wist niet welke ik moest nemen" zei ik snel. "Neem maar die witte" zei ze. Ik trok de schuif open en haalde er een prachtige witte kaart uit. Er stond in grote roze letters op: HET IS EEN MEISJE. Ik had spijt dat ik hem moest afgeven. Die was echt wel mooi. Ik schreef in de kaart onze namen en stop ze in een enveloppe. "Klaar" riep ik. "Kom dan maar eten" riep ze. Ik ging aan tafel zitten. "den overschot van gisteren?" vroeg ik. "Ja, we moeten direct vertrekken" Papa kwam ook binnen. Hij zette zich aan tafel en nam een vol bord spaghetti. Ik nam na hem. Eigenlijk smaakte het wel.
Eindelijk had ik klaar met eten. Mama nam haar handtas, Papa nam het cadeautje en ik nam de kaart. Snel zette ik het alarm op en ging naar buiten. We stapten allemaal in en vertrokken naar Nele en Johan. Ik zag er echt tegen op.
In de auto probeerde ik Nicoline te tekenen. Het was echt moeilijk omdat ze perfect was. 'Sam zet de gps eens op' zei mijn mama. Ik gehoorzaamde en zette hem op. Het was altijd het zelfde liedje als het over electronica aankwam moest ik het altijd doen. 'Hier' en ik gaf de gps terug. Het was blijkbaar niet zo lang rijden. Snel pakte ik mijn potlood en tekende voort.
Mijn zesde schets was net mislukt toen mijn mama zei dat we er waren. Het was een groot huis. Maar ja wat wil je dan ook. Nele en Johan hadden nu vier kinderen. We liepen naar de voordeur. We moesten zelfs niet aanbellen want Nele deed al open.
