We zaten buiten. Het was rond zeven uur savonds maar toch was het nog heel warm. Nele kwam terug van binnen met Elise. Het was zo een schattig baby. Zij was echt zo schattig en deze keer is een normale naam. Niet dat ik Stans, Pol of Nette geen mooie namen vind hoor. Maar we zitten in 21ste eeuw niet meer in de middeleuwen. "Sam, kom jij meespelen?" vroeg Nette stilletjes. 'Natuurlijk" en ik ging met hen mee. Eerst franbozen plukken, ze waren heerlijk. En dan voort naar de appelboom. Pol en Nette kropen er direct in. Ik keek naar hen. Waar was de tijd dat ik ook nog in bomen kroop? Ik herkende mij zelf in Nette. Alleen zei had al meer meegemaakt dan ik. Nette had namenlijk een operatie aan haar schedel gehad toen ze één jaar was. Ze was ondertussen al vijf en alles was gelukkig al beter. Stans stond naast mij te kijken. "Kom" zei ik en ik ging op mijn hurken zitten zodat ze op mijn rug kon klimmen. Ze was de jongste maar wel de liefste. "Hier" en Stans liet en appel vallen. Ze plukte voor haar zelf ook één en ik zette haar weer op de grond. Ik nam haar hand vast en we liepen naar de trampoline. Nog geen twee seconden later stonden de twee aapjes er ook. Uren sprongen we. Het was leuk om je nog eens te kunnen uitleven als een klein kind. Rond half negen ginge we terug naar de ouders. Stans kroop op de schoot van Nele. "mama ik ben moe" zei ze stil. "Ga je maar klaarmaken voor te gaan slapen schat" zei ze. Pol en Nette liepen naar binnen. Ik zette me terug aan tafel en luisterde naar wat ze zeiden. "Ons Stans is tegenwoordig heel moe en weent heel veel. Ik denk dat ze nu jaloers is omdat ze niet meer de jongste is" zei Nele. "Dat kan wel, daar hebben wij geen last van" antwoorde mijn mama. Ah nee ik was enigste kind.
Uren gingen er nog voorbij. Ondertussen lag Stans, Nette en Pol al in bed. "Wij gaan ook eens door" zei mijn mama. We namen afscheid en gingen naar de auto. Ik begon terug te tekenen. Maar ik kreeg niets op papier. De zin van Nele spookte door mijn hoofd: Ik denk dat ze jaloers is. Stans was echt niet jaloers. Er was iets anders. Ik maakte mijn hoofd leeg en nam een potlood. Er stond ineens een prachtige boom op. Ik schreef er iets bij... Snel verfromelde ik het en smeet ik het weg. Al mijn tekstjes gingen over hetzelfde. Of te wel: Nicoline. Of te wel: de jongen waar ik op verliefd ben. Ik keek naar buiten. het was een lange dag geweest en ik was moe.
Plots waren we thuis. Blijkbaar was ik in het slaap gevallen. Ik stapte uit de auto. Snel ging ik naar binnen en liep onmiddelijk naar boven. Ik trok mijn pyjama. Ik had echt geen zin meer om mijn tanden te poetsen en ging ineens slapen.
