Verhalenboek

De appelboom

Een grote appelboom die midden in een omgeving staat, vastgeworteld aan de grond.

Stel je eens voor dat jij die boom bent...

Je bent groot, stevig en sterk.

En elk jaar word je nog groter, steviger en sterker.

Een paar jaar geleden was je nog verbrand aan een kant van de boom.

Je leefde uiteindelijk toch nog.

Toen je jong was stonden er nog allerlei bomen om je heen. Je voelde je veilig, maar zij zorden er wel voor dat je minder zonlicht kreeg en dat je minder ging opvallen.

Je werd er erg stil van, maar je wilde niet vertrapt en achtergelaten worden.

Door de wortels van de bomen kreeg je weinig water binnen, of profijt, maar wel net genoeg om te overleven.

Toen het voorjaar eraan kwam hingen overal mooie bloemen aan de takken.

Ook bij jou, maar het waren erg kleine bloemen doordat je niet genoeg water en zonlicht kreeg...

Je kreeg zo nog minder aandacht en het leek alsof je buiten de groep viel.

Een paar jaar later, diezelfde tijd waar je eerder aan dacht, brak er een enorme brand uit in het bos.

Veel grote appelbomen verbrandden en gingen dood.

Jij kon ertegen... Jij was het gewend om minder water te krijgen en je was de laatste tijd erg droog... Jij kon die vlammen niet aantrekken, toch?

Je kreeg weinig aandacht...

Toen je daar tussen de verbrandde en dode bomen instond, was je opgelucht.

Er was maar een kleine wond te zien op jouw stam.

Je stond er alleen voor.

Nu ben je nog steeds alleen.

Je krijgt alle aandacht die je nodig hebt om gelukkig te zijn. Je bent gezond en kan jezelf voortplanten.

Maar diep van binnen in die stam, is altijd nog te zien wat jij meegemaakt hebt.

Als het niet lukt om groot te worden in een keer maakt het niet uit, als je de kans hebt neem je die. Neem babystapjes als je langzaam groot wordt...

What doesn't kill you makes you stronger.