«Αρχή το ήμισυ του παντός».Ήταν 23 Σεπτέμβρη ημέρα Τρίτη, ναι θυμάμαι ακριβώς την ημερομηνία που τον γνώρισα για πρώτη φορά. Δεν ήξερα όμως τι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Ποσό πόνο και ευτυχία θα ζήσω ταυτόχρονα.
Θυμάμαι ήταν ο καινούργιος μαθητής, και ο διευθυντής μου ζήτησε να το ξεναγήσω στο σχολείο μιας και ήταν στην ίδια τάξη με εμένα.
Είχε έναν αέρα αλλιώτικο γεμάτο αυτοπεποίθηση καθώς περπάτησε προς το μέρος μου τείνοντας το χέρι του για χειραψία
«Μενέλαος, χάρηκα» ήταν πολύ όμορφος με τα μέλι του μάτια και τα μελαχρινά μαλλιά με τις μικρές μπουκλιτσες που έπεφταν στο μέτωπο του. Και το χαμόγελο του ήταν μια άλλη ιστορία, τόσο ζωντανό και αστραφτερό που μπορούσε να φωτίσει ένα ολόκληρο δωμάτιο.
«Ελένη, παρομοίως» πρόφερα ανταποδίδοντας την χειραψία του.
Και καθώς ακουμπούσαν τα χέρια μας νιώσαμε και οι δυο μας ένα τσίμπημα που έμοιαζε με ηλεκτροσόκ και μας έκανε να πάρουμε τα χέρια μας απευθείας και να γελάσουμε σιγανά.
Η μοίρα ήδη μου είχε στείλει το πρώτο σημάδι αλλά εγώ τον αγνόησα.
Στην συνέχεια του έδειξα την βιβλιοθήκη του σχολείου, τα γήπεδα αθλητικών δραστηριοτήτων, την αίθουσα χημειας και φυσικης, την αίθουσα οικονομικών και πολλά αλλά. Βλέπεις πηγαίναμε σε ένα ιδιωτικό σχολείο όπου μόνο παιδιά ισχυρών και μεγάλων επιχειρηματιών μπορούσαν να φοιτήσουν εκεί, καθώς εκπαιδευόμασταν αναλόγως ώστε στο μέλλον να αναλάβουμε εμείς αυτές τις επιχειρήσεις.
Μετά από μια ώρα ξενάγησης στο τεράστιο τούτο σχολείο κατευθυνθήκαμε προς την τάξη μας:
Ελένης pov
«Λοιπόν φτάσαμε, αυτή θα είναι η τάξη μας το Γ5» είπα μπαίνοντας μεσα περιμένοντας να με ακολουθήσει και αυτός.
«Ωραία, μήπως ξέρεις που έχει κενή θέση;» ρώτησε κοιτώντας γύρω του. Δεν είχε χτυπήσει ακόμα το κουδούνι για μέσα όποτε δεν ήξερε που καθόταν ο καθένας.
«Ναι έχει μια ακριβώς πίσω μου , δίπλα στον Ιάσονα το αγόρι της κολλητής μου της Ιφιγένειας» απαντησα και τον κατεύθυνα προς την θέση του.
Επικρατούσε απόλυτη σιωπή μέχρι που αποφάσισα να μιλήσω.
«Και Μενελαε από που μας έρχεσαι;» Μόλις άκουσε την φωνή μου σήκωσε το κεφάλι του και έδωσε την προσοχή του σε εμένα.
YOU ARE READING
INEQUITY
Teen FictionΉταν τα πάντα για εμένα, το άλλο μου μισό, ο κόσμος μου όλος , το φως μου. Μενέλαος και Ελένη Ποτε κανεις δεν κατάφερε να πάει ενάντια σε αυτά που του επιφυλάσσει η μοίρα. Στην περίπτωση τους ήταν τα ονόματα τους. Ήταν καταδικασμένοι να ζήσουν α...