Hatırladığıniz ilm anınız nedir diye sorsam ne cevap verirdiniz?
Dört yada beş yaşında olmalıydım, bahçe kapımızla birleşen duvarın üstüne serçe kuşu gibi tunemis bir halde onu bekliyorum.Bana bir numara buyuk gelen pembe renkteki sokak terliklerimin topugunu duvara belli bir ritimle
vururken, gozum sokagin başında. Sanki ben bakışımi kacirsam gelisi gecikecekmis gibi, yeni doğan gunesin gozlerimi sulandirmasina aldirmadan gozumunayirmiyorum sessiz yoldan.Sira sira, karsilikli dizilen bahceli, mustakil evlerden islerine yetismek icin aceleyle cikan insanlar görüşumu kapattigi icin kaslarimi catiyorum bazen. Sabirsiz gecen dakikalar sonunda, elindeki kucuk beyaz posetle kosturarak gorunuyor sokagin başında ve benim boyumun iki kati olan duvardan bir sicrayisla atlayip dizlerimin yere vurmasini biel umursamiyorum. Ince pijamamin pacasi yere sorunurken ona dogru yürüyorum. Yan yana gelince hemen soylendim sabirsizca "neden bu kadar geciktin ki ?"
"Ne yapayim sahra, firini gec actilar bugün."
Onun yuzu yerine merakla posete baktigimi fark edince gulumseyerek posetteki kagit paketi eline aldi, icindekini cikardiginda yuzumun aldigi hal onu daha da neselendirdi.
