Yağmur damlaları genç kızı hafiften ıslatmaya başlamıştı. Genç kız demek ne kadar doğru olmasada ruhu için temelde öyle denirdi ya hep. Yorgun adımlarını atmaya başlamıştı aynı zaman da düşünceleri yine beynini ele geçirmişti. Ay'a baktı kendine üzülmesi yetmezmiş gibi Ay'a da üzülmüştü. Ay yalnızdı, Ay yorgundu genç kız için çünkü herkes acısını, ilk göz yaşını Ay'a bırakırdı insanoğlu ya işte çok bencil olmuştur hep. Bir günah, iki günah, sonsuz günah. Bencil insanoğlu yine kendini ortaya atar. Sadece kendini düşünür. Genç kız bunları düşünürken üzüldü bir anlığına o da insanoğlu gibi bencil olmayı istiyordu fakat hiç becerememişti. Bu sefer aklına koymuştu ama bencil olacaktı kendi için hiç yapamadığını bu sefer yapacaktı. Rüzgar esti, saçları birbirinden bağımsız dağılmıştı. Bir ayağını demirden geçirdikten sonra ikinci ayağınıda hemen kendine çekti. Bir kaç insanın dikkatini çekmişti derken koca bir topluluk oluşmuştu. Herkes yapmaması hakkında bir şeyler söylerken yeşil iki çift göz dikkatini çekti. Adam gülümsedi, kız atladı, çığlık duyuldu, kız öldü. Hava o gün yağmurluydu.
